تأثیر تمرین نروفیدبک با تأکید بر برتری دستی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت

 هدف از اجرای پژوهش حاضر، تعیین تأثیر تمرین نروفیدبک با تأکید بر برتری دستی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت بود. 39 دانشجوی دانشگاه شهید رجایی تهران (میانگین سنی: 57/2 ± 62/21 سال) به‌طور هدفمند در این پژوهش شرکت کردند. شرکت‏کنندگان پس از آموزش و مشاهدة فیلم مربوط به مهارت پرتاب دارت و اجرای پیش‌آزمون (10 کوشش) در یکی از گروه‏های نروفیدبک راست‌دست، نروفیدبک چپ‌دست، کنترل راست‌دست و کنترل چپ‌دست قرار گرفتند. مرحلة اکتساب شامل هشت جلسه تمرینی بود که در آن شرکت‏کنندگان در هر جلسه 20 کوشش تمرینی را پس از مداخلة نروفیدبک انجام دادند. 72 ساعت پس از اتمام مرحلة اکتساب، آزمون یادداری و سپس آزمون انتقال با دست غیربرتر انجام شد.تحلیل یافته‏ها در مرحلة اکتساب نشان داد که اثر جلسات تمرین معنادار است؛ به‌عبارت‌دیگر، عملکرد پرتاب دارت شرکت‌کنندگان در طول جلسات تمرینی پیشرفت معناداری را نشان داد. همچنین، نتایج تحلیل واریانس یک‏راهه نشان داد که تفاوت بین چهار گروه تمرینی در آزمون یادداری معنادار است؛ به این معنی که هریک از گروه‏های نروفیدبک در آزمون یادداری، نمرات بیشتری را در مقایسه با گروه کنترل به دست آوردند؛ اما تفاوت معناداری بین گروه نروفیدبک راست‌دست و چپ‌دست وجود نداشت. از سوی دیگر، گروه‏های آزمایشی در مرحلة انتقال، تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند. پروتکل اس‌ام‌آر/تتا با تقویت ریتم حسی ـ حرکتی و به دنبال آن بهبود فرایندهای توجهی، به ارتقای عملکرد در مهارت پرتاب دارت منجر می‏شود و به نظر می‏رسد استفاده از این پروتکل می‏تواند به تسریع روند خبرگی در رشتة دارت کمک کند.