تأثیر تنش خشکی بر شاخص‌های فیزیولوژیکی و عملکرد ذرت در حضور سطح ایستابی کم‌عمق در شرایط اقلیمی اهواز

     به‌منظور بررسی اثر کم آبیاری بر شاخص‌های فیزیولوژیکی ذرت دانه‌ای رقم سینگل کراس ۷۰۴ در طول فصل رشد، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سال ۱۳۹۲ در مزرعه آزمایشی شماره دو دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران در سه تکرار به اجرا در آمد. تیمارهای آبیاری شامل ۱۰۰، ۷۵ و ۵۰ درصد نیاز آبی گیاه ذرت بود که از طریق تبخیر و تعرق گیاه مرجع(چمن) محاسبه شد. برای کشت از لایسیمترهای حجمی استفاده گردید. در این تحقیق عمق آب زیرزمینی در فاصله ۷۰ سانتی‌متری سطح خاک ثابت نگه داشته شد. یک لایسیمتر به عنوان تیمار شاهد با آبیاری کامل و بدون حضور سطح ایستابی مورد استفاده قرار گرفت. برای تعیین‌ هدایت روزنه‌ای، سرعت فتوسنتز و غلظت کلروفیل، مقادیر این شاحص‌ها در سه نوبت ۶۰، ۷۴ و ۸۸ روز پس از کشت اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که هر چه میزان تنش آبی وارده به گیاه بیش‌تر شود میزان شاخص‌های مذکور کاهش می‌یابد. بیش‌ترین میزان غلظت کلروفیل مربوط به تیمار ۱۰۰ درصد نیاز آبی به مقدار ۳۸/۵۵ و کمترین آن مربوط به تیمار ۵۰ درصد به میزان ۶۶/۳۹ می‌باشد. هدایت روزنه‌ای و سرعت فتوسنتز در تیمار 100 درصد آبیاری با حضور سطح ایستابی بیش‌ترین و تیمار 50 درصد آبیاری کم‌ترین مقادیر را در بین سایر تیمارها داشتند. روند تغییرات غلظت این سه شاخص در طول دوره رشد نشان داد که از هفته هشتم پس از کشت تا انتهای دوره رشد ذرت هدایت روزنه‌ای، سرعت فتوسنتز و غلظت کلروفیل برگ ذرت کاهش می‌یابد. نتایج همچنین نشان داد که بیش‌ترین میزان عملکرد دانه ذرت در تیمار آبیاری 100 درصد و به میزان 63/4 و کم‌ترین آن به میزان 72/3 تن در هکتار در تیمار آبیاری 50 درصد بود.