تأثیر تنش شوری بر برخی ویژگی‌های مورفولوژیک و فیزیولوژیک گونة دیودال (Ammodendron persicum conollyi )

اثر غلظت­ های مختلف شوری بر برخی ویژگی های مورفولوژیک و فیزیولوژیک گیاه دیودال (Ammodenron persicum conollyi) در قالب طرحی کاملاً تصادفی با چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. فاکتور شوری در پنج سطح شاهد (آب شرب)، شوری 2،4، 8 و 12 دسی­ زیمنس بر متر اعمال گردید. نتایج نشان داد که اثر شوری بر تمام صفات مورفولوژیکی گیاه دیودال معنی­ دار بود؛ افزایش شوری تا سطح 12 دسی ­زیمنس بر متر موجب کاهش قطر یقه، تعداد برگ و ارتفاع ساقه، وزن تر و خشک اندام هوایی و افزایش وزن تر و خشک ریشه شد. نتایج همچنین نشان داد که با افزایش شوری مقدار پرولین افزایش یافت و بیشترین مقدار پرولین در شوری 12 دسی ­زیمنس بر متر برابر با 046/0 میلی­ گرم بر گرم و کم­ترین آن در تیمار شاهد برابر با 022/0 میلی­ گرم بر گرم به ­دست آمد. مشابه پرولین، بیشترین مقدار قند­های محلول در شوری 12 دسی­ زیمنس بر متر برابر با 75/0 میلی­ گرم بر گرم و کمترین آن در تیمار شاهد برابر با 63/0 میلی ­گرم بر گرم به ­دست آمد. با افزایش شوری کلروفیل کل، a و b کاهش یافت. با افزایش شوری درصد نیتروژن موجود در گیاه کاهش یافت و بیشترین درصد نیتروژن در تیمار شاهد برابر با 13/2 درصد و کمترین آن در شوری 12 دسی­زیمنس بر متر برابر با 57/1 درصد به ­دست آمد. با افزایش شوری عناصر پتاسیم، فسفر، کلسیم، منیزیم و نسبت پتاسیم به سدیم کاهش و مقدار سدیم افزایش یافت. یافته ­های پژوهش حاضر نشان داد که گیاه دیودال نسبت­به شوری مقاوم نیست و در خاک­ه ای با شوری بیشتر از 2 دسی­زیمنس بر متر رشد مناسبی نخواهد داشت.