تأثیر رهبری خدمتگزار بر رفتار کاری نوآورانه در بخش دولتی ایران: تحلیل نقش میانجی انگیزه خدمت عمومی و نقش تعدیلگر مهارت سیاسی

هدف: این پژوهش قصد دارد تأثیر رهبری خدمتگزار را بر رفتار کاری نوآورانه بررسی کرده و نقشی را که انگیزه خدمت عمومی و مهارت سیاسی به‌عنوان میانجی و تعدیلگر در رابطه بین این دو متغیر ایفا می‌کنند، آشکار کند. روش: در این پژوهش توصیفی جامعه آماری متشکل از کارکنان متخصص شاغل در سطوح استانی سازما‌ن‌های دولتی در سراسر ایران است. با توجه به اینکه حجم نمونه 384 نفر است، در مجموع 480 پرسش‌نامه بین پاسخ‌گویانی که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای دومرحله‌ای انتخاب شدند، توزیع شده و 395 پرسش‌نامه جمع‌وریآ‌آوری شد. ابزار سنجش این پژوهش چهار پرسش‌نامه استاندارد بودند که روایی و پایایی آنها در آزمون‌های انجام‌شده به تأیید رسید. یافته‌ها: نتایج مدل‌یابی معادله‌های ساختاری نشان داد که رهبری خدمتگزار بر انگیزه خدمت عمومی و رفتار کاری نوآورانه اثر مثبت و مستقیم دارد. به‌علاوه، نقش انگیزه خدمت عمومی به‌عنوان میانجی و نقش مهارت سیاسی به‌عنوان تعدیلگر، در رابطه بین رهبری خدمتگزار و رفتار کاری نوآورانه به تأیید رسید. نتیجه‌گیری: این پژوهش علاوه بر برخی نوآوری‌ در توسعه تئوری، برای بخش دولتی ایران برخی دستاوردهای کاربردی دارد. از جنبه کاربردی، این پژوهش، شناختی از وضعیت متغیرهای پژوهش و روابط بین آنها ارائه کرده است که می‌توان آن را مبنای برنامه‌ریزی مدیران سطح عالی برای افزایش سطح رفتار کاری نوآورانه کارکنان در سازما‌ن‌های دولتی ایران قرار داد. مبتنی بر یافته‌ها، در این برنامه‌ریزی باید به‌صورت هم‌زمان ارتقای سطح مهارت سیاسی کارکنان و افزایش سطح اجرای مؤلفه‌های رهبری خدمتگزار توسط مدیران مد نظر باشد.