تأثیر سازگاری منشوری سیستم بینایی بر کنترل قامت و دقت پرتاب دارت

هدف این مطالعه بررسی اثر سازگاری منشوری بر کنترل قامت و دقت پرتاب دارت بود. بدین‌منظور 17 شرکت‏ کنندة زن و مرد سالم با دامنة سنی 20 تا 41 سال، بر اساس دقت پرتاب در دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. هر شرکت‏ کننده درمجموع 480 پرتاب دارت را در هشت روز متوالی انجام داد. گروه آزمایش در طول زمان پرتاب دارت، از عینک منشوری‌ای که باعث انحراف دید به سمت چپ می‌شد، استفاده ‏کرد. قبل و بعد از دورة تمرینی، تعادل ایستا در حالت‏ های چشم باز و بسته، توسط دستگاه صفحه نیرو ثبت شد؛ همچنین، دقت پرتاب‏ ها نیز اندازه ‏گیری شد. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از آنالیز واریانس مرکب و آنالیز کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد جابه‌جایی و سرعت نوسان قدامی ـ خلفی (0.002=P) و جابه‌جایی و سرعت نوسان کلی مرکز فشار (0.006=P) در گروه آزمایش کاهش یافت. در بین دو حالت چشم باز و چشم بسته تفاوت معناداری مشاهده نشد (P≥0.05). همچنین، تعامل معناداری در فاکتورهای گروه و بینایی مشاهده نشد (P≥0.05). شاخص دقت در پس ‏آزمون تفاوتی را نشان نداد؛ اما در آزمون یادداری، متغیر دقت در گروه آزمایش به‏ طور معناداری بهتر بود (0.02=P). نتایج بیان‏ می‏کند که چالش حاصل از سازگاری بینایی، ضمن بهبود دقت پرتاب، ممکن است کنترل قامت افراد را نیز بهبود بخشد.