تأثیر ملاس بر میزان حذف فنل توسط راکتورهای بی‌هوازی در مقیاس آزمایشگاهی

فنل و مشتقات آن از جمله مواد سمی هستند که در اثر پیشرفت زندگی انسان و توسعه صنعتی ناشی از آن، به منابع مختلف محیطی راه پیدا کرده‌اند. هدف از این پژوهش، تأثیر ملاس بر میزان حذف فنل توسط راکتورهای بی‌هوازی در مقیاس آزمایشگاهی بود. در این پژوهش، از پنج راکتور بسته( 5 ارلن مایر مجهز به سیستم کنترل نفوذ هوا و گاز) در مقیاس آزمایشگاهی استفاده شد. حجم راکتورها ثابت و حجم نهایی محتویات هر راکتور 550 میلی‌لیتر بود. در راکتورها، فنل با غلظت ثابت 100 میلی‌گرم در لیتر در مجاورت ملاس چغندر قند (ماده آلی قابل تجزیه زیستی به‌عنوان سابستریت کمکی) وCOD  با غلظت‌های10000، 5000 ، 2000 ، 1000 و 500 میلی‌گرم در لیتر تحت شرایط بی‌هوازی مورد آزمایش قرار گرفت. برای هر غلظت از ماده آلی قابل تجزیه زیستی و فنل با غلظت ثابت، 5 زمان ماند (10 ، 20، 30، 40 و 50 روز) برای راکتورها در نظر گرفته شد. تمامی مراحل نمونه‌برداری و انجام آزمایش‌ها در این پژوهش مطابق با دستورالعمل‌های کتاب روشهای استاندارد انجام شد. در هر پنج راکتور با گذشت زمان، غلظت اولیه فنل و  CODکاهش پیوسته‌ای نشان داد، ولی برای هر زمان ماند مشخص با افزایش غلظت COD اولیه، میزان حذف آن کاهش یافت. افزایش غلظت COD اولیه تا یک محدوده مشخص با افزایش مواد آلی اکسیژن‌خواه همراه بود و بعد از این محدوده، از میزان حذف COD به آرامی کاسته شد. این پژوهش نشان داد میزان حذف فنل نیز با افزایش زمان ماند افزایش دارد، ولی با افزایش غلظت ماده قابل تجزیه زیستی متناسب نیست. پس از گذشت 50 روز در مجاورت 1000 میلی‌گرم در لیتر سابستریت کمکی، میزان حذف فنل در راکتورها به 62/98 درصد رسید. نتیجه بررسی نشان داد که بالاترین میزان حذف فنل در راکتورها در زمان ماند 50 روز و در غلظت‌های 1000 تا 2000 میلی‌گرم در لیتر COD قابل تجزیه زیستی، رخ می‌دهد.