تاثیر ملاقات حمایتی منظم مراقبین خانوادگی بر شاخص‌های فیزیولوژیک بیماران مبتلا به سکته مغزی بستری در بخش ICU

زمینه و هدف: ملاقات حمایتی یکی از نیازهای اساسی بیماران در بخش‌های مراقبت ویژه است؛ با این‌حال هنوز شواهد کافی به‌منظور نشان دادن تاثیر ملاقات حمایتی منظم بر شاخص‌های فیزیولوژیک بیماران وجود ندارد. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر ملاقات حمایتی منظم مراقبین خانوادگی بر شاخص‌های فیزیولوژیک بیماران مبتلا به سکته مغزی بستری در بخش ICU انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر یک کارآزمایی بالینی می‌باشد که جامعه آماری آن‌را بیماران غیرونتیله مبتلا به سکته مغزی بستری در بخش مراقبت ویژه و مراقبین خانوادگی آنان در دو بیمارستان شهرهای گناباد و قاین در سال 1392 تشکیل دادند. 68 بیمار به روش دردسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. مراقبین خانوادگی در گروه مداخله آموزش‌های لازم را در رابطه با چگونگی ملاقات و مراقبت‌‌های مورد انتظار، قبل از مداخله دریافت کردند و طی شش روز و هر روز دو بار به‌طور منظم به‌کار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه بررسی ویژگی‌های فردی، دستگاه مانیتورینگ و فرم پژوهشگر ساخته ثبت شاخص‌های فیزیولوژیک قلبی بود. شاخص‌های فیزیولوژیک هر دو گروه، قبل، حین و بعد از ملاقات ثبت گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های دقیق فیشر، تی‌مستقل، آنالیز اندازه‌های مکرر و تحلیل کوواریانس تحت نرم افزار آماری 20SPSS  انجام شد. یافته‌ها: طبق نتایج، با کنترل اثر مخدوش‌کنندگی سن، میانگین فشار سیستولیک (0/01 = p)، فشار متوسط شریانی (0/005 = p)، تعداد تنفس (0/02 = p) و تعداد ضربان قلب (0/04 = p) بیماران از روز اول بستری تا روز ششم بعد از ملاقات در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معنی‌داری کاهش یافت. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد ملاقات حمایتی منظم مراقبین خانوادگی می‌تواند باعث تعدیل شاخص‌های فیزیولوژیک بیماران مبتلا به ضایعات نخاعی شود. پیشنهاد می‌گردد مدیران بخش‌های مراقبت‌های ویژه، تمهیدات لازم را به منظور ملاقات حمایتی خانواده‌های بیماران فراهم نمایند.