تحلیل ارتباط بین سطوح مختلف اعتماد با مشارکت مرتعداران در اصلاح و احیای مراتع (مورد مطالعه: مرتعداران چقاکدو در استان کرمانشاه)

با توجه به اهمیت مراتع در حفظ اکوسیستم طبیعی، بررسی عوامل مؤثر در اصلاح و احیای مراتع در راستای اهداف توسعه پایدار بسیار حائز اهمیت می‌باشد. در این راستا راهکارهای مختلفی برای توسعه پایدار منابع طبیعی بخصوص مراتع مطرح شده است که در این میان مشارکت مردم بیش از پیش مورد تأکید قرار گرفت. در این تحقیق رابطه بین سطوح مختلف اعتماد شامل اعتماد بنیادین، اعتماد بین شخصی، اعتماد نهادی و اعتماد تعمیم یافته را با مشارکت مرتعداران در اصلاح و احیای مراتع مورد بررسی و تحلیل قرار دادیم. ابزار تحقیق پرسشنامه است. جامعه آماری شامل کلیه مرتعداران چقاکدو در شهرستان سرپل ذهاب است که تعداد آنها 78 نفر بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 67 نفر تعیین شد. برای انتخاب نمونه­ها از نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی شده و در تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از نرم‌افزار  SPSS20 استفاده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که بین سطوح مختلف اعتماد با میزان مشارکت مرتعداران در اصلاح و احیاء مرتع، همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود دارد و میزان هبستگی بین اعتماد تعمیم یافته با مشارکت مرتعداران از قوت بالاتری برخوردار است. همچنین در این تحقیق 34 شاخص مربوط به سطوح مختلف اعتماد به روش تحلیل عاملی به 12 عامل تقلیل یافت و در مجموع 36/71 درصد از تغییرات متغیر وابسته (مشارکت در اصلاح و احیاء مراتع) را تبیین می‌کنند. اولین و تأثیرگذارترین عامل در این روش را می‌توان تا حدودی اعتماد تعمیم‌ یافته نامید. بنابراین با توجه به تأثیر سطوح مختلف اعتماد در مشارکت مرتعداران می‌توان اظهار داشت که افزایش اعتماد تعمیم‌ یافته، که از ابعاد سرمایه اجتماعی برون گروهی است، کارایی و بازدهی فرآیند مشارکت مرتعداران را در اصلاح و احیای مراتع بیش از سایر سطوح اعتماد، بدنبال خواهد داشت.