تحلیل الگوی رفتاری گردشگران در دسترسی به جاذبه‌های شهری (مورد مطالعه: شهر کرمانشاه)

اوقات فراغت، عرصه اجتماعی نوینی است که در بستر مدرنیته، تغییرات فرهنگی اجتماعی معاصر و رشد فرهنگ مصرف‌گرایی، معنا و اهمیت یافته است. گذران اوقات فراغت، یکی از مهم‌ترین حوزه­های عملکردی در شهرها محسوب می­شود. هدف از نگارش این پژوهش، تحلیلی بر الگوهای گذران اوقات فراغت در شهر کرمانشاه می­باشد. نتایج نشان داد که بین اوقات فراغت، دسترسی به زیرساخت­های شهری، جاذبه فرهنگی- اجتماعی، جاذبه­های تاریخی و طبیعی رابطه مستقیم و معناداری می­باشد. رابطه اوقات فراغت با دیگر شاخص­ها (جاذبه­های تاریخی، فرهنگی- اجتماعی، زیرساخت­های شهری و جاذبه­های طبیعی)، طبق رگرسیون چند متغیره 609/0، 089/0، 102/0 و 487/0 است. بنابراین، بیشترین ضریب همبستگی بین اوقات فراغت و جاذبه­های تاریخی حاصل شد. همچنین با استفاده از روش اسپیرمن، بین اوقات فراغت و دسترسی به زیرساخت­های شهری همبستگی مثبت و معناداری با ضریب 555/0 و با سطح اطمینان 99/0 وجود دارد. یعنی هرچه زیرساخت­ها بهتر باشد، میزان رضایت­مندی خانواده از گذراندن اوقات فراغت در سطح شهر بیشتر خواهد بود. بیشترین ضریب همبستگی در روش اسپیرمن بین اوقات فراغت و دسترسی به زیرساخت­های شهری حاصل شد و با استفاده از آزمون t تک نمونه­ای در بین ابعاد مورد نظر پژوهش به جز بعد جاذبه­های طبیعی در بقیه موارد در سطح 95% تفاوت معناداری وجود دارد.