تحلیل سبک مدیریت محلی در مناطق روستایی و تاثیر آن بر میزان مشارکت پذیری روستائیان (منطقۀ مورد مطالعه: روستاهای دهستان زرین گل شهرستان علی آباد)

عوامل بسیاری در فرایند اثربخشی مدیریت تأثیرگذار است که یکی از آن‏ها ویژگی‏ها یا سبک مدیران و رفتارهای آن‏ها با زیردستان است. این امر به‏ویژه در اجتماعات محلی و روستایی، که ارتباط نزدیکی بین مدیران و روستاییان وجود دارد، بسیار مهم است. زیرا مدیران محلی هستند که با رویکردهای اجرایی یا عملکردی خود میزان و زمینة حضور و مشارکت‏پذیری روستاییان را شکل می‏دهند. بنابراین،در پژوهش حاضر براساس روش توصیفی- تحلیلی و بهره‏گیری از منابع موجود نخست به بررسی اثرهای سبک مدیریت روستایی پرداخته شده و سپس ارتباط آن بر میزان مشارکت‏پذیری روستاییان در سکونتگاه‏های روستایی دهستان زرین‏گل شهرستان علی‏آباد مد نظر قرار گرفته است. حجم جامعة نمونة این تحقیق متشکل از 269 سرپرست خانوار از 11 روستای دهستان است که در قالب پرسش‏نامة محقق‏ساخته بررسی شده‏اند. یافته‏های تحقیق حاکی از میانگین متوسط در اغلب شاخص‏های پنج‏گانه (انگیزش، مشارکت در تصمیم‏گیری، تعامل، ارتباطات، و اعتماد و اطمینان) سازندة سبک‏های مدیریت است؛ به گونه‏ای که از میان 11 روستا، 10روستا دارای مجموع میانگین امتیازات شاخص‏های بین ۶/2 تا ۲۵/۳ یعنی مدیریت مشورتی و یک روستا دارای میانگین امتیازات شاخص‏های کمتر از2.6 یعنی دارای سبک مدیریتی غالب دلسوزانه است. از طرفی، ارتباط مستقیمی بین میزان سبک مدیریت و مشارکت‏پذیری روستاییان در روستاهای دهستان زرین‏گل وجود دارد. سطح معنی‏داری بیانگر این مطلب است که بین دو متغیر سبک مدیریت و مشارکت‏پذیری روستاییان همبستگی وجود دارد.