تحلیل سرمایة اجتماعی درون‌گروهی در راستای مدیریت مشارکتی مناطق خشک

سرمایة اجتماعی یکی از ارکان اصلی درمدیریت مشارکتی و توسعة پایدار محلی محسوب می‌گردد. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی سرمایة اجتماعی درون‌گروهی در دو بازة زمانی قبل و بعد از اجرای پروژة مشارکتی با عنوان پروژة بین‌المللی احیای اراضی جنگلی و تخریب یافته در مناطق خشک­­RFLDL­، در روستای ده‌رضا از توابع شهرستان ریگان استان کرمان می‌باشد. جامعة آماری در این مطالعه اعضای گروه‌های توسعة روستایی است که 133 نفر در غالب 9 گروه را شامل می‌شوند. در این تحقیق میزان روابط اعتماد و مشارکت در شبکة ذینفعان با استفاده از پرسشنامه‌های تحلیل شبکه‌ای و بر‌اساس مشاهدة مستقیم و مصاحبه با کلیة ذینفعان و بر‌اساس سنجش شاخص‌های تحلیل شبکه‌ای مانند تراکم، تمرکز، دوسویگی، انتقال‌یافتگی و میانگین فاصلة ژئودزیک در دو مرحلة قبل و بعد از اجرای پروژة بین‌المللی احیای اراضی جنگلی و تخریب یافته مورد‌بررسی قرار گرفته‌اند. نتایج در این بررسی نشان می‌دهد که میزان اعتماد، مشارکت و به نوعی سرمایة اجتماعی در قبل از اجرای پروژه در حد متوسط بوده که پس از اجرای این پروژه میزان این مؤلفه‌ها افزایش یافته است. سرعت گردش و تبادل اعتمادو مشارکت بین افراد بعد از اجرای طرح نسبت به قبل از اجرای آن افزایش‌یافته و اجرای این پروژه، اتحاد و یگانگی بین افراد را نیز تقویت کرده است. در نهایت با توجه به نتایج به‌دست آمده می‌توان بیان کرد که به‌دنبال اجرای این پروژه میزان سرمایة اجتماعی درون‌گروهی شبکه افزایش یافته و در واقع می‌توان استدلال نمود که پس از اجرای پروژه، تحقق مدیریت مشارکتی در منطقه به شکل مطلوب صورت گرفته است.