تحلیل شاخص‌های اقلیم آسایش و ارتباط آن با گردشگری در شهر تبریز

بهره­گیری از شاخص­های آسایش زیست اقلیمی در مناطق جغرافیایی، می­تواند به برنامه­ریزان توریستی کمک نماید تا مناطق با جاذبه محیطی بالا را به منظور گذران اوقات فراغت مورد استفاده بهتر قرار دهند .در این تحقیق با استفاده از 5 شاخص به مطالعه اقلیم آسایش تبریز پرداخته شده است. این شاخص­ها عبارتند از: PMV، PET، SET، ET و فشار عصبی. در ادامه برای تعیین وجود یا عدم وجود رابطه بین عناصر اقلیمی و میزان ورود توریست از ضریب همبستگی استفاده شده است. برای محاسبه شاخص های بالا از متغییر های اقلیمی(درجه حرارت هوا ، رطوبت نسبی ، سرعت باد ، فشار بخار آب و میزان ابرناکی آسمان در طول دوره آماری 1970-2012 ) متغیرهای فردی( شامل وزن، قد، سن و جنسیت) و متغیرهای دسته سوم( شامل نوع پوشش بر حسب کلو و فعالیت بر حسب وات ،طول و عرض جغرافیایی، ارتفاع از سطح دریا و آمار گردشگران ورودی به تبریز طی سالهای (1382-1390) استفاده شده است. متغییر­های بالا بر حسب روش مورد استفاده، توسط نرم افزار های RAY MAN و EXCEL مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. تمام شاخص­های فوق ماه­های تیر و مرداد را به عنوان ماه­های آسایش و ماه­های خرداد و شهریور را به عنوان ماه­های نیمه آسایش نشان می­دهند. شاخص فشار عصبی برای این منطقه کارآیی ندارد. نتایج همبستگی نیز حاکی از رابطه معنادار بین عناصر اقلیمی است. بدین شکل که تعداد توریست ها با درجه حرارت رابطه مستقیم و با رطوبت نسبی رابطه معکوس دارد که در سطح 1/0 معنادار است.