ترسیم نقشه‌ی تلفیقی آلودگی به نیترات و فسفر در آب زیرزمینی دشت شهرکرد و بررسی تغییرات آن طی یک دوره چهار ساله

     تشدید آلودگی آبخوان شهرکرد از مقایسه‌ی شاخص‌های ساده‌ی آماری حاصل از نتایج نمونه‌برداری دوره‌ای و روش‌های جاافتاده قابل درک و محرز است اما مدیریت تلفیقی آبخوان نیازمند روش‌های نوین‌تری است.  هدف اصلی این پژوهش بررسی تغییرات توام آلودگی آب زیرزمینی دشت شهرکرد به نیترات و فسفر طی یک دوره چهارساله به روشی نوین بود. برای این منظور، نقشه‌های نیترات و فسفر بر اساس حدود مجاز سازمان بهداشت جهانی نرمال شده و سپس به نقشه­های رتبه تبدیل شدند.  با استخراج وزن هر مولفه از نقشه رتبه‌ی آن نقشه­ی شاخص تلفیقی نیترات و فسفر برای سال‌های ۱۳۸۵ و ۱۳۸۹ تهیه شد. نقشه‌ی تغییرات شاخص تلفیقی برای دوره‌ی چهار ساله از تفاضل دو نقشه به دست آمد. هم‌بستگی قوی نقشه­ی تلفیقی  با نقشه‌های نیترات (۹۴/۰=r)  و فسفر (۸۷/۰=r) حاکی از انعکاس درست توزیع نیترات و فسفر در آن بود. نقشه‌ی تفاضل شاخص تلفیقی افزایش آلودگی آب را حداقل۲ درصد، حداکثر۴ درصد و به طور میانگین ۸/۲ درصد برآورد کرد.  در طی این دوره، حدودا در ۳/۵ درصد سطح آبخوان کیفیت آب نسبتا خوب‌تر به کیفیت نسبتاً پائین‌تر افت کرده است. نیترات در مقایسه با فسفر سهم بیشتری در آلودگی آبخوان شهرکرد دارد اما در طی این دوره سهم فسفر افزایش یافته است. به‌کارگیری روش به کار رفته در پژوهش‌ حاضر، یعنی محاسبه‌ی شاخص تلفیقی در محیط جی‌آی‌اس، و به دنبال آن تفاضل نقشه‌ها قادر است تغییرات آلودگی آبخوان را به صورت کمی‌تر  و  احتمالا واقعی‌تر آشکار سازد. با این روش سهم نسبی و روند تغییرات سهم هر آلاینده نیز قابل برآورد است. تهیه نقشه­ی تلفیقی  و محاسبه‌ی شاخص آلودگی آب‌های زیرزمینی به نیترات و فسفر برای ارزیابی احتمال رشد جلبکی و پیامدهای آن (گرفتگی لوله‌های آب کم‌فشار، تغییر بو و طعم آب و هزینه‌های تصفیه) مفید به نظر می­رسد.