تعیین تأثیر تزریق زیر ملتحمه‌ای میتومایسین سی 2/. درصد بر جلوگیری از عود ناخنک

مقدمه و هدف: ناخنک یک چین بال شکل ملتحمه و بافت فیبروواسکولار است که به سطح قرنیه تهاجم می‌کند و بروز آن قویاً با اشعه ماوراء بنفش در ارتباط است، اگر چه خشکی، التهاب، وزش باد، گرد وخاک و سایر مواد محرک نیز از عوامل خطر محسوب می‌شوند. ناخنک معمولاً بدون علامت است، ولی می‌تواند علایمی ‌مانند؛ اشک ریزش، ترس از نور و احساس جسم خارجی در چشم را برای بیمار ایجاد کند. هم‌چنین با به وجود آوردن آستیگماتیسم با قاعده و خلاف قاعده سبب کاهش بینایی می‌شود. میزان عود بعد از عمل ناخنک بالا است و در مطالعه‌های مختلف حدود 40 درصد برآورد می‌شود. عود به طور کلی خیلی سریع و در طی 3 ـ 2 ماه بعد از جراحی رخ می‌دهد. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر تزریق زیر ملتحمه‌ای میتومایسین سی 2/0 درصد برای جلوگیری از عود ناخنک است. مواد و روش‌ها: این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در سال‌های 1387 ـ 1386 در بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج انجام شد. در این مطالعه 157 چشم مربوط به 48 مرد و 64 زن که مبتلا به ناخنک اولیه بودند، به طور تصادفی به دو گروه مداخله شامل 54 بیمار(83 چشم) و کنترل شامل 58 بیمار(74 چشم) تقسیم شدند. در گروه مداخله یک ماه قبل از عمل جراحی 1/ سی‌سی از میتومایسین سی 2/0 درصد به صورت زیر ملتحمه‌ای در زیر جسم ناخنک تزریق شد، ولی در گروه کنترل تزریق انجام نشد. در هر دو گروه بعد از برداشت ناخنک،اسکلرای برهنه به وسیله ملتحمه فوقانی مجاور و به صورت لغزشی پوشانده شد. بیماران به مدت 3 ماه پیگیری شدند. عود ناخنک بعد از عمل، با رشد مجدد بافت فیبروواسکولار بر روی قرنیه مشخص شده است. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری کای دو و دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: عود در گروه مداخله و کنترل به ترتیب 2/1 درصد(1 چشم) و45/9 درصد (7 چشم) بود که اختلاف معنی‌داری وجود داشت(02/0=p). میانگین درجه آستیگماتیسم در هر دو گروه با عمل جراحی بهبود پیدا کرد. نتیجه‌گیری: هر دو روش تزریق میتومایسین سی قبل از عمل ناخنک و اتوگرفت ملتحمه‌ای از روش‌های بی‌خطر و مؤثر در کاهش عود ناخنک هستند. با توجه به کاهش میزان عود پس از تزریق میتومایسین، می‌توان از این روش به عنوان یک متد مؤثر در جراحی ناخنک استفاده کرد.