تعیین رابطه پرخاشگری آشکار و رابطه ای با میزان امیدواری در کودکان دبستانی

زمینه و هدف: بروز رفتارهای پرخاشگرانه در بین کودکان رو به افزایش است و تعیین عوامل مرتبط با پرخاشگری کودکان ضروری به نظر می­رسد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین پرخاشگری و امیدواری در کودکان دبستانی طراحی و اجرا گردید. روش: طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. به این منظور از بین دو مدرسه ابتدایی شهر شادمهر که در سال تحصیلی 95-94 مشغول به تحصیل بودند یک مدرسه به روش نمونه­گیری سرشماری انتخاب گردید. برای جمع­آوری داده­ها از مقیاس امیدواری کودکان اسنایدر و همکاران (1996) و پرسشنامه پرخاشگری کودکان دبستانی شهیم (1385) استفاده گردید. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از روش آماری همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بر اساس نتایج پژوهش حاضر بین امیدواری در کودکان و پرخاشگری جسمانی همبستگی معکوس و معناداری به دست آمد (05/0, p<316/0-r=). همچنین بین امیدواری و پرخاشگری کلی در میان کودکان دبستانی همبستگی معکوس و معناداری به دست آمد (01/0, p<399/0-r=). نتیجه‌گیری: با افزایش امیدواری در کودکان، رفتارهای پرخاشگرانه آشکار کاهش پیدا می‌کند و در نتیجه در مهار رفتارهای منفی کودکان مؤثر است.