تعیین روابط چندگانه بین تسهیم دانش و قابلیت جذب دانش با بهبود کیفیت علمی از دیدگاه اعضای هیئت علمی دانشگاههای منتخب اصفهان

دانشگاهها و مراکز آموزش‌عالی به‌عنوان مهم‌ترین سازمانهای دانایی‌محور از طریق دستیابی به دو قابلیت مهم جذب دانش و تسهیم دانش می‌توانند بهبود کیفیت علمی خود را تضمین کنند. هدف از این پژوهش بررسی روابط چندگانه بین تسهیم دانش و قابلیت جذب دانش با بهبود کیفیت علمی از دیدگاه اعضای هیئت‌علمی در دانشگاههای منتخب اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیئت‌علمی تمام وقت دانشگاههای منتخب اصفهان به تعداد 1472 نفر بود که با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم، 177 نفر به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه تسهیم دانش، پرسشنامه قابلیت جذب دانش و پرسشنامه بهبود کیفیت علمی بر اساس مدل برنامه بهبود کیفیت علمی (AQIP) بود. روایی پرسشنامه‌ها به‌صورت محتوایی، صوری و سازه تأیید و ضرایب پایایی آنها به ترتیب 87/0 ، 88/0 و 95/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها در سطح توصیفی از آماره‌های میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که بین تسهیم دانش و قابلیت جذب دانش با بهبود کیفیت علمی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین، بین دو مؤلفه تسهیم دانش و دو مؤلفه قابلیت جذب دانش با تک تک مؤلفه‌های بهبود کیفیت علمی روابط مثبت و معنادار وجود دارد. نتایج به‌دست آمده از مدل معادله ساختاری نشان داد که تسهیم دانش بر قابلیت جذب دانش تأثیر مثبت و معنادار دارد. همچنین، قابلیت جذب دانش بر بهبود کیفیت علمی تأثیر مثبت و معنادار دارد، ولی تسهیم دانش تأثیر مستقیمی بر بهبود کیفیت علمی ندارد.