تعیین کارایی و بهره‌وری انرژی در سامانه‌های خاک‌ورزی حفاظتی به‌منظور تهیه الیاف از پنبه

این تحقیق برای تعیین بهره­وری و کارایی انرژی در سامانه­های مختلف خاک­ورزی حفاظتی برای تهیه الیاف پنبه در منطقه ورامین انجام شد. در این  پژوهش سامانه­های خاک­ورزی سنتی، کم­خاک­ورزی، حداقل­خاک­ورزی و بی­خاک­ورزی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی و در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تحقیقات نشان داد که میانگین عملکرد پنبه­دانه در سامانه خاک­ورزی سنتی با  4/3636 کیلوگرم در هکتار دارای بیش­ترین مقدار و سامانه بی­خاک­ورزی با میانگین عملکرد 3/1753 کیلوگرم در هکتار دارای کم­ترین مقدار نسبت به سایر سامانه­های خاک­ورزی شدند. بر اساس نتایج به­دست آمده، بیش­ترین مقدار مصرف انرژی در سامانه خاک­ورزی مرسوم 16/30473 مگاژول بر هکتار و کم­ترین آن به سامانه بی­خاک­ورزی با مقدار انرژی مصرفی 1/25903 مگاژول بر هکتار در بین سامانه­های خاک­ورزی گردیدند. در سامانه خاک­ورزی سنتی، نهاده­های کود شیمیایی نیتروژن دارای بیش­ترین مصرف انرژی با مقدار 11620 مگاژول بر هکتار و بعد از آن نهاده آبیاری و سوخت دیزل به ترتیب با مقادیر 041/5850 و 42/4704 مگاژول بر هکتار جایگاه دوم و سوم را به خود اختصاص داده­اند و مصرف انرژی در کارخانه به­منظور جداسازی الیاف از پنبه­دانه نیز 33/1443 مگاژول بر هکتار شد. کارایی و بهره­وری انرژی در سامانه خاک­ورزی مرسوم به ترتیب 36/2 و 04/0 کیلوگرم بر مگاژول دارای بیش­ترین مقدار و کم­ترین مقدار آن در سامانه بی­خاک­ورزی به ترتیب 33/1 و 02/0 کیلو­گرم بر مگاژول به­دست آمد. در نهایت بر اساس تجزیه و تحلیل شاخص­های مهم انرژی (دو پارامتر کارائی و بهره­وری انرژی)، خاک­ورزی مرسوم به عنوان سامانه خاک­ورزی بهینه در کشت پنبه در منطقه ورامین قابل توصیه است.