تعیین کننده‌های میزان باروری عمومی در جمعیت شهری و روستایی ایران در سال 1379

مقدمه: نسبت میزان باروری عمومی می‌تواند برای پیشگویی دقیق رشد جمعیت به کار رود. هدف اصلی مطالعه بوم‌شناسی حاضر، بررسی مقدار تأثیر پاره‌ای از متغیرهای اجتماعی و بهداشتی بر روی میزان باروری عمومی زنان ایرانی است. روش کار: داده‌های این مطالعه از بررسی ویژگی بهداشتی و جمعیتی که در سال 1379 در سطح استان‌های کشور انجام شده بود اقتباس گردید. با استفاده از روش آماری رگرسیون خطی چند متغیره میزان باروری عمومی به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شد و میزان تأثیر هفت متغیر مستقل بر روی آن سنجیده شد. یافته‌ها: در جمعیت شهری، سه متغیر مستقل، یعنی نسبت‌های بی‌سوادی و استفاده از روش‌های مدرن و سنتی پیشگیری از بارداری در زنان می‌تواند تا 65% تغییرات متغیر وابسته و در جمعیت روستایی فقط دو متغیر مستقل، یعنی نسبت‌های بی‌سوادی و استفاده از روش‌های مدرن پیشگیری از بارداری می‌تواند تا 70% تغییرات متغیر وابسته را پیش‌بینی کند. میزان باروری عمومی بسیار بالا در استان سیستان و بلوچستان، یافته‌های فوق را به شدت تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. نتیجه‌گیری: با حذف سیستان و بلوچستان از تجزیه و تحلیل‌ها به نظر می‌رسد که در ایران، هر برنامه ای که در جهت ازدواج در سن مناسب برای مردان در جامعه شهری و افزایش نسبت استفاده از روش‌های مدرن پیشگیری از بارداری در بین زنان متأهل در جامعه روستایی انجام شود، اثرات مثبتی را در زمینه کاهش میزان باروری عمومی به همراه خواهد داشت.