تنظیم داروی انسولین با استفاده از کنترل‌کننده فازی نوع 2 با برش‌های آلفا

کنترل میزان تزریق انسولین در بیماران دیابتی که مجهز به پمپ انسولین می‌باشند چالش‌های بسیاری را برای محققین ایجاد نموده است. وجود نامعینی‌های متعدد که ناشی از تفاوت‌های فیزیولوژیکی در اشخاص متفاوت می‌باشد به همراه فعالیت‌های گوناگونی که هر شخص ممکن است در طول روز انجام دهد می‌تواند چالش‌های تزریق مناسب انسولین را به بدن بیشتر نماید. علاو‌ه بر این، اثرگذاری با تاخیر ورود کربوهیدرات در میزان قند خون بدن، کنترل انسولین را پیچیده‌تر کرده و ممکن است باعث شرایط خطرناک هایپرگلیسمی و یا هیپوگلیسمی شود. در این مقاله جهت کم اثر کردن نامعینی‌های ذاتی در مدل بیمار (مبتنی بر مدل ریاضی هورکا)، کنترل‌کننده‌های فازی نوع 2 عمومی با برش‌های آلفا پیشنهاد شده و برای پیش‌بینی میزان قند خون در ساعت‌های بعدی از یک سیستم شبکه عصبی به همراه یک مدل رگرسیون خطی استفاده گردیده است. برای تنظیم بعضی از پارامترهای کنترل‌کننده نیز الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. برای بررسی اثر بخشی کنترل‌کننده، اختلال‌های متعددی در مدل و ورود کربوهیدرات در سیستم حلقه بسته در نظر گرفته شده است. نتایج شبیه‌سازی نشان می‌دهد که کنترل‌کننده طراحی شده می‌تواند در شرایط متفاوت علاوه بر کنترل قند خون از بروز دو حالت خطرناک هایپرگلیسمی و هیپوگلیسمی جلوگیری نماید.