جامعه‌شناختی جنسیت در داستان نامه‌هایی به آقا غوله

هدف مقاله­ی حاضر بررسی داستان «نامه­هایی به آقاغوله» اثر محمدرضا یوسفی از منظری جامعه­شناختی با تکیه بر نظریه­ی کنشِ متقابلِ نمادین است؛ روش استفاده شده در این پژوهش، روش تحلیل محتوایی است. با توجه به نظریه­­ی جامعه‌شناسی انتخاب شده در چارچوب نظری پژوهش مؤلفه­هایی، به منظور تحلیل و تبیین جنسیت و جامعه­پذیری جنسیتی در این داستان استخراج و تدوین نمودیم. این مؤلفه­ها عبارت­اند از: «ویژگی­های زبانی»، «ویژگی­های رفتاری»، «موقعیت­ها» و «نمادها». این بدان معنی است که جنسیت و جنسیت­یافتگی را می‌توان در ویژگی­های زبانی و رفتاری شخصیت­ها و نیز موقعیت­ها و نمادهای خلق شده و انعکاس یافته در این داستان­ها مورد کاوش قرار داد. بدین ترتیب مسائلی هم­چون نحوه­ی معرفی نقش­های زن و مرد، تعامل شخصیت­ها با یکدیگر، خلق موقعیت­ها، کاربست نمادها و نظایر آن مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته‌های پژوهش نشان می­دهد که داستان فوق سرشار از سوگیری­هایی جنسیتی است که بسیاری از آن­ها در واقعیتِ اجتماعیِ خارج از داستان به شکل تبعیض آمیز رواج دارد. واژه‌های کلیدی: