جایگاه فرسایش قدرت در راهبرد موازنه‌ نرم ایالات متحده آمریکا

فرسایش قدرت تلاشی است سازمان‌یافته از سوی بازیگرانی که از انگیزه‌های تهاجمی برخوردارند برای تضعیف حاکمیت سایرین در صحنه سیاست بین‌الملل. ضرورت‌های استراتژیک در سیاست بین‌الملل همچون کیفیت و میزان توانایی رقبا، چنین بازیگرانی را به استفاده از این الگو متمایل می‌نماید. این الگو در کنار استراتژی موازنه نرم جهت توازن‌بخشیدن به رفتار دولت‌های رقیب، قدرت‌های در حال ظهور و بازیگرانی که نقش‌های‌شان در معادلات جهانی در حال ارتقاء است، عمدتا از سوی ایالات متحده به طور غیرمحسوس مورد استفاده قرار می‌گیرد. مهمترین ویژگی مشترک این نمونه از بازیگران در این ساختار، عدم پذیرش الگوهای رفتاری یکجانبه و ایده استثناگرایی آمریکایی است. سوال اصلی آن است که در چارچوب راهبرد فرسایش قدرت، چه تشابه و تفاوتی در رفتار ایالات متحده نسبت به قدرتهای جهانی و منطقه‌ای دیده می‌شود؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که آمریکا با بهره‌مندی از موازنه نرم در بازۀ زمانی بلند دامنه، در صدد عملیاتی‌نمودن کاهش و فرسایش قدرت رقبای جهانی و قدرتهای منطقه‌ای می‌باشد. مقاله حاضر با تطبیق رفتار ایالات متحده نسبت به بازیگران فوق، مهمترین تشابهات و تفاوت‌های آن را مورد واکاوی قرار داده است، و برای راستی‌آزمایی داده‌ها از شیوۀ مطالعه موردی بهره برده و بََََر کشورهایی همچون روسیه و ایران متمرکز شده است.