حذف رنگزای اسید آبی 292 با استفاده از پلی‌آلومینیوم کلرید

هدف از این تحقیق، بررسی شرایط کاربرد و عملکرد پلی‌آلومینیوم کلرید به عنوان یک ماده منعقدکننده در حذف رنگزای اسید آبی 292 است که یکی از رنگزاهای اصلی مورد استفاده در صنعت نساجی ایران می‌باشد. برای این منظور تأثیر pH، غلظت ماده منعقدکننده، غلظت اولیه رنگزا، و نیز تأثیر کائولینیت به عنوان یک کمک منعقدکننده طبیعی برای حذف رنگزای مذکور، مورد آزمایش و بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، مناسب‌ترین محدوده pH برای حذف رنگزا توسط پلی‌آلومینیوم کلرید، 8-6 می‌باشد و تحت این شرایط، با استفاده از mg/L 40 پلی‌آلومینیوم کلرید، میزان حذف رنگزای مورد نظر بیش از 83% است که این غلظت به عنوان غلظت بهینه پلی‌آلومینیوم کلرید برای حذف رنگزای مذکور انتخاب شد. افزودن کائولینیت به عنوان کمک منعقدکننده، بازدهی فرآیند را به طور نسبی افزایش داد که بیشترین افزایش بازدهی (%30) با افزودن mg/L 40 کائولینیت به فرآیند به دست آمد. همچنین بر اساس نتایج به دست آمده، افزایش غلظت رنگزا، موجب کاهش بازدهی فرآیند شد به طوری که میزان حذف برای رنگزا با غلظت 25 و mg/L 250 به ترتیب 95% و 21% بود.