رابطه عدالت سازمانی و سلامت روانی در کارکنان فرمانداری استان مازندران

سابقه و هدف: هدف از  پژوهش حاضر بررسی رابطه ادراک کارکنان از عدالت سازمانی با سلامت روانی آنان است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی است. مواد و روش ها: جامعه آماری آن را کلیه کارکنان فرمانداری‌ استان مازندران در سال 1393 به تعداد 195 نفر تشکیل می­دهند. که براساس جدول کرجسی و مورگان (1970) و با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی طبقه ای در سطح اطمینان %95 و خطای اندازه­گیری %5 تعداد 145 نفر به­عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده­ها از پرسش­نامه­ عدالت سازمانی مدل کالکوئیت (2001) در 4 مولفه (توزیعی، رویه‌ای، بین‌فردی و اطلاعاتی) با 20 سوال و پرسش­نامه سلامت روانی گلدبرگ  (28 GHQ–) در 4 مقیاس (نشانه­های جسمانی، اضطراب، اختلال در عملکرد اجتماعی و افسردگی) با 28 سوال استفاده شد. یافته ­ها: روایی صوری و محتوایی ابزار با توجه به استاندارد بودن، به تایید استاد راهنما رسید و پایایی آن با استفاده از آزمون ضریب آلفای کرونباخ برای پرسش­نامه­ی عدالت سازمانی 811/0=α  و برای پرسش­نامه سلامت روانی گلدبرگ 840/0=α بدست آمده که از لحاظ آماری معنادار می­باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها در بخش آمار توصیفی از جدول فراوانی، درصد فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، جداول و نمودارها استفاده شده و در بخش آمار استنباطی از آزمون­های کولموگروف- اسمیرنوف،  رگرسیون خطی ساده و چندگانه و همبستگی پیرسون با استفاده از نرم‌افزار Spss16  استفاده شده است. استنتاج: نتایج پژوهش نشان داد که بین عدالت سازمانی و ابعاد آن (توزیعی و اطلاعاتی) با سلامت روانی کارکنان فرمانداری‌ استان مازندران رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. بدین معنی که هر چقدر درک کارکنان از وجود عدالت در سازمان افزایش پیدا می‌کند، بروز علائم و عوارض روانی در آنان کاهش می‌یابد.