رتبه‌بندی مناطق شهری براساس سطح توسعه‌یافتگی: مورد استان فارس

    طرح مسأله: این مطالعه با هدف رتبه‌بندی مناطق شهری استان فارس براساس سطح توسعه‌یافتگی صورت گرفت. مجموعه شاخص‌های مورد استفاده در شاخص تلفیقی توسعه‌یافتگی شامل شاخص‌های جمعیتی، بهداشت و سلامت، ارتباطات و مطبوعات، آموزش، تسهیلات عمومی و تفریحی، فرهنگی و اقتصادی و رفاهی می‌شود. هریک از گروه‌ها خود دارای اجزای جزیی‌تر هستند (مشتمل بر 29 شاخص).   روش: اطلاعات مورد استفاده مربوط به سرشماری سال 1385 در استان فارس است. به‌منظور رتبه‌بندی شهرستان‌های مختلف از دو رهیافت فازی و تاکسونومی عددی استفاده شد. براساس نتایج، به‌طور نسبی، کارایی روش فازی بالاتر از روش تاکسونومی عددی است. یافته‌ها و نتایج: میان شهرستان‌های مختلف استان از نظر شاخص‌های جمعیتی، آموزشی و بهداشت و سلامت تفاوت اندکی وجود دارد و تنها کمتر از 23 درصد از وزن شاخص تلفیقی مورد محاسبه به این شاخص‌ها تعلق دارد؛ براساس روش فازی شهرستان‌های شیراز، بوانات، ارسنجان و فراشبند دارای بالاترین رتبه توسعه‌یافتگی مناطق شهری شهرستان‌های قیروکارزین، زرین دشت، پاسارگاد و ممسنی دارای پایین‌ترین رتبه بودند.