روایی محتوایی، ساختار عاملی و تغییر ناپذیری جنسیتی مقیاس جهت‌گیری تعلق‌پذیری

هدف از پژوهش حاضر، بررسی روایی محتوایی، ساختار عاملی، تغییر ناپذیری جنسیتی و روایی پیش‌بین مقیاس جهت‌گیری تعلق‌پذیری (لاوین و همکاران، 2011) بود. روش پژوهش این مطالعه همبستگی و از نوع اعتباریابی آزمون بود. جامعه آماری پژوهش 12348 نفر (6657 دختر و 5691 پسر) از دانشجویان دانشگاه بیرجند بودند. تعداد 292 نفر (147 زن، 145 مرد) از این دانشجویان به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای سنجش مورد استفاده در این پژوهش،مقیاس‌های جهت‌گیری تعلق‌پذیری (BOS) سرزندگی ذهنی- فرم تفاوت فردی (SVS-IDL) و فشار روانی کسلر (K6)بود. تجزیه‌و‌‌تحلیل داده‌ها با تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی مرتبه اول و بین‌گروهی و رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم‌افزارهای 16-Spssو 20-Amos انجام شد. نتایج نشان داد که مقیاس جهت‌گیری تعلق‌‎پذیری از ساختاری دوعاملی مشتمل بر جهت‌گیری ترقی و کاستن از کمبود برخوردار است که 34/54 درصد واریانس را تبیین می‌کند. تحلیل عاملی تأییدی نیز، این ساختار را تأیید کرد. ساختار عاملی مقیاس برحسب جنسیت تغییرناپذیر بود. همسانی درونی مقیاس نیز، با آلفای کرونباخ و دونیمه کردن به تأیید رسید. روایی پیش‌بین در ارتباط با سرزندگی ذهنی و فشار روانی در سطح مطلوب قرار داشت. در مجموع به‌نظر می‌رسد که مقیاس جهت‌گیری تعلق‌پذیری در دانشجویان از اعتبار و روایی مناسبی برخوردار است.