روش‌های مسالمت آمیز حل و فصل اختلافات در قراردادهای اداری با تاکید بر شرایط عمومی پیمان و مقررات فیدیک

مدیریت و اداره امور عمومی از وظایف مهم دولت است که برای رفع نیازمندی‌‌های خود دراین‌باره و بهتر انجام دادن آن، اعمال حقوقی مختلفی را انجام می‌دهد. بر این اساس، سازمان‌های عمومی به نمایندگی از دولت از طریق انعقاد پیمان، وظایفی را که قانون‌گذاربر‌عهده آن‌ها گذاشته است، انجام می‌دهند. به این صورت که این تکالیف را به سازمان‌های حقوقی خصوصی یا افراد حقیقی می‌سپارند بدون آن که از حقوق و تکالیف ناشی از آن امور مبری گردند پیمان یکی از مهم‌ترین قراردادهای دولتی است. این قرارداد از یک طرف از جانب یک ارگان دولتی تهیه و از طرف دیگر با امضای افراد خصوصی منعقد می‌شود. دراین ارتباط، حدوث اختلاف در این رابطه امری طبیعی است و این در حالی است که طرفین حقی بیش‌تر از آنچه که در پیمان تعیین شده، از طرف مقابل مطالبه می‌کنند. آنچه در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته مقوله داوری در قرارادهای پیمانکاری دولتی می‌باشد. از آنجا که در نظام حقوقی ایران در این خصوص در اصل 139 قانون اساسی محدودیت‌هایی وجود دارد و قوانین موضوعه نیز به طور صریح به این موضوع اشاره نکرده‌اند چالش‌هایی در این حوزه به وجود آمده است که نگارنده درصدد رفع آن است.