سبک شناسی سوره ذاریات

سبک­شناسی متون، از جمله روش­هایی است که ما را به معنا و مفهوم‏سازی­های متکلم و جنبه­های زیبایی متون راهنمایی می­کند. پژوهش حاضر بر اساس معیارهای سبک‏شناسی­، به بررسی زیبایی‏های ادبی سوره ذاریات در سه سطح زبانی، ادبی و فکری پرداخته است. حاصل بررسی بدین صورت است که کلمات و صوت حاصل از آنها در جلب توجه مخاطب و خواننده تأثیر و ارتباط تنگانگی با معنای آیات دارد. آهنگ و ایقاع در جان شنونده واکنش بر می­انگیزد و در مخاطب اثر می­گذارد که از نمونه‏های آن می­توان به شروع سوره با ریتم کوبنده اشاره کرد که نوعی هشدار باش به شنونده است. در سطح صرفی و نحوی، کلمات مفرد، جمع، نکره و معرفه که در این سوره مشاهده شد، همگی دارای نکات دقیقی است و در معنای آیه یا در لایه­های معنایی تأثیر دارد. اگر در جمله­ای استفهام به کار رفته، در ورای آن، نکته­ای بلاغی و اسلوبی است و با هدف گوینده هماهنگ است. همچنین استفاده از ارائه­هایی چون ایغال، اسلوب حکیم و مجاز علاوه بر اینکه موجب شیوایی و تأثیرگذاری سوره شده، همگی در راستای هدف آیات است. در سطح فکری، با به‏تصویرکشیدن نعمت‏ها و عذاب‏ها به صورت محسوس و عینی، مخاطب را در فضای حس و لمس توصیفی قرار می‌دهد تا با وضوح و شفافیت آن را در ذهن تداعی کند که از جمله این موارد می­توان به تشبیه باد عذاب به نازایی و مفهوم حرکت به سوی خدا و عدم دلبستگی به دنیا را نام برد.