سنگ‌نگاری و زمین‌دمافشارسنجی لرزولیت‌های چاه‌لقه (افیولیت عشین)

در این پژوهش گروهی از لرزولیت‌های گوشته‌ای افیولیت عشین بررسی شده‌اند که شواهد رویداد دگرگونی-زمین‌ساختی هنگام بالاآمدگی (exhumation) و فرارانش روی پوستة قاره‌ای پس از بسته‌شدن اقیانوس نئوتتیس در آنها دیده می‌شود. برپایة سنگ‌نگاری، ارتوپیروکسن، کلینوپیروکسن، الیوین و کرم‌اسپینل از کانی‌های سازندة اولیة این سنگ‌ها هستند. برپایة کانی‌شناسی و زمین‌دمافشارسنجی، این لرزولیت‌های چهارفازی در گوشتة سنگ‌کُره‌ای (در فشار ~6/21 -6/8 کیلوبار) و در پی واکنش‌های مذاب/سنگ‌دیواره (در دمای 1012-1183 درجة‌سانتیگراد) پدید آمده‌اند.پس از تشکیل، این سنگ‌ها در راستای پهنة گسلی این منطقه روی پوستة‌قاره‌ای جایگیری و فرارانش کرده‌ و دگرریخت شده‌اند. نخستین رویداد دگرریختی انعطاف‌پذیر و در بخش‌های ژرف‌تر سنگ‌کره موجب میلونیتی‌شدن دمابالای این سنگ‌ها (دمای بیشتر از 600 -800~ درجة‌سانتیگراد) شده است. ویژگی‌های کانی‌شناسی نشان‌دهندة کاهش فشار در این مرحله و واکنش ساب‌سولیدوس پیروکسن‌ها و اسپینل‌ها با هم و پیدایش الیوین و پلاژیوکلاز به‌جای آنهاست. ازاین‌رو، داده‌های سنگ‌نگاری و دمافشارسنجی‌ نشان‌دهندة رخسارة لرزولیت‌های گوشته‌ای اسپینل‌دار تا پلاژیوکلازدار برای این سنگ‌ها هستند. سرانجام، درپی فرایند بالاآمدن و بیرون‌آمدن، این سنگ‌ها تا اندازه‌ای دچار خردشدگی و دگرریختی شکنا و کاتاکلاستیک در دمای کمتر از 600 ~ درجة سانتیگراد و فشار و ژرفای کمتر شده‌اند. در پی فرایندهای دگرسانی، بیشتر پلاژیوکلازها با کانی‌های پرهنیت، پومپله‌ایت، کلریت، هیدروگروسولر و زنوتلیت جایگزین شده‌اند.