صلح و دیپلماسی محیط‌زیست در نظام آموزش عالی

با رشد روزافزون مسائل زیست‌محیطی و گسترش فعّالیت‌های مختلف در این عرصه، اختلافات بسیاری در این زمینه بروز کرده است. این اختلافات به‌عنوان یک منبع بالقوه عدم ثبات بین‌المللی و تهدیدی برای صلح و امنیت بین‌المللی محسوب می‌شود. همواره حل و فصل اختلافات بین‌الملل محیط‌زیستی در پرتو دیپلماسی و تعاملات بین‌المللی نمود داشته است.  در این راستا مناسبات کشورها و تقویت روابط بین‌الملل و پایبندی به تعهدات مشترک بین‌المللی و لزوم تبعیت از قواعد آمره دو مبنای بسیار مهم در تبیین نقش دیپلماسی محیط زیست، توسعه پایدار و ایجاد صلح است. در این راستا دیپلماسی محیط‌زیست به‌عنوان  رهیافتی موثر در توسعه صلح پایدار در اثر تعاملات منطقه‌ای و همکاری‌های بین‌المللی می‌باشد. دیپلماسی محیط‌زیست و صلح می‌تواند به‌عنوان  یک گرایش میان‌رشته‌ای برگرفته از رشته‌های حقوق بین‌الملل، حقوق محیط‌زیست و روابط بین‌الملل مورد تصویب و تائید نظام آموزش عالی قرار گرفته و در این خصوص با جذب دانشجویان مستعد به تربیت نیروهای متخصص پرداخت. این چارچوب علمی در برخی از دانشگاه‌های جهان تحت عناوین مختلف در حال اجرا می‌باشد. در این پژوهش به بررسی چگونگی تاثیر منازعات بین‌المللی بر محیطزیست و صلح و امنیت بین‌المللی و همچنین  نقش دیپلماسی در حل و فصل اختلافات محیطزیستی از طریق مذاکره و دیپلماسی محیط‌زیست می‌پردازیم. در این راستا با توجه به حساسیت این موضوع و اینکه نظام و روح حقوق محیط‌زیست مبتنی بر اصول پیشگیرانه و جلوگیری است و همواره دیپلماسی ابزار موثر برای مذاکرات تلقی شده، در نتیجه بایستی بیش از پیش نقش دیپلماسی محیط‌زیست در پیشگیری و جلوگیری از این‌گونه اختلافات زیست‌محیطی  در نیل به صلح پایدار تبیین شود. با این توصیف فرآیند ایجاد و توسعه صلح و آموزش آن در پرتو دیپلماسی محیط‌زیست در پرتو همکاری ها و تعاملات بین‌المللی مورد مداقه قرار می‌گیرد.