عوامل اجتماعی ـ فرهنگی مؤثر بر گرایش به نزاع طایفه‌ای (مورد مطالعه: عشایر ایل پیجیک، شهرستان اهر)

نزاع به درگیری بین گروهی اطلاق می‌شود که بر سر ناسازگاری ارزشی، مسائل ناموسی، کمیابی منابع، فشار گروه‌ها، عصبیت اجتماعی و مواردی از این نوع در جوامع عشایری رخ می‌دهد. هدف اصلی پژوهش حاضر این است که چه عواملی در گرایش جوامع عشایری به نزاع طایفه‌ای تأثیرگذار است؟ روش مورد استفاده از نوع پیمایشی بوده و از طریق فرمول کوکران حجم نمونه 270 نفر تعیین و بطور تصادفی توزیع‌شده است. یافته‌های استنباطی نشان می‌دهد که بین متغیرهای انسجام اجتماعی (41/0-)، مسئله­ی ناموسی (55/0) تقسیم به گروه خودی و غیر خودی (55/0)، کمیابی منابع (61/0-)، جامعه‌پذیری (48/0)، معامله­ی اجتماعی (25/0-) و ضعف بازدارندگی بیرونی (39/0-) با گرایش به نزاع طایفه‌ای معنادار و متغیر محرومیت نسبی و کنترل اجتماعی با نزاع طایفه‌ای معنادار نبوده است. ضریب همبستگی چندگانه برابر با 671/0 و ضریب تعیین برابر با 421/0 هست.