مدرنیتۀ اروپامحور و سیاسی شدن سنت در جوامع مسلمان

غلبه یافتن گفتمان اسلام سیاسی در جدال گفتمانی با مدرنیتۀ اروپامحور موجب فهمی از سنت شده است که می‌توان آن را بیشتر به‌واسطۀ دغدغه‌های سیاسی وپیوند آن با منابع «قدرت» فهمید. بدین‌معنی که اسلام سیاسی از یک سو سنت را به‌مثابۀ اصول مرجعی لحاظ می‌کند که برای ارزیابی انتقادی گذشته و امروز و ساختن آینده باید به آن بازگشت و از سوی دیگر، دعوت به سنت را به‌عنوان واکنشی در برابر چالش‌های سلطۀ غربی و دفاع از هویت خود بر می‌سازد. معنادهی به سنت در اسلام سیاسی به‌منظور سازمان‌دهی به یک نظم اجتماعی خودی و طرد دیگر نظم‌های اجتماعی است که مشخصاً از اروپامحوری منبعث شده‌اند. این ساختار را می‌توان سیاسی شدن سنت در عصر مدرن نامید. بر این اساس، برساخت سنت و انسجام عناصر آن را باید با توجه به شکل‌گیری فهم مدرن از آن، تابعی از روابط قدرت و حوزة تخاصمات گفتمانی درنظر گرفت که به‌واسطة آن جریان سنت در مقام یک عامل هویت‌بخش به خود و تمایزآفریندر مقابل دیگری ظاهر می‌شود. پژوهش حاضر با تکیه بر روش تحلیل گفتمانی و با فرض اینکه تولید معنا و اندیشه در تثبیت قدرت ضروری است، بازنمایی و برساخت سنت در اسلام سیاسی را تابعی از روابط قدرت دانسته و در تقابل با گفتمان اروپامحوری تحلیل کرده است.