مقایسة دو روش تمرینی بر عوامل آمادگی مهارتی و جسمانی فوتبالیست‌های آماتور

چکیده هدف از تحقیق حاضر، مقایسة تمرین تناوبی و تمرین در گروه‌های کوچک بر منتخبی از عوامل آمادگی مهارتی (سرعت دریبلینگ، پاس‌دادن، شوت‌زدن) و آمادگی جسمانی و حرکتی (توان هوازی، سرعت، شتاب، چابکی) در فوتبالیست‌های آماتور بود. بدین منظور تعداد 20 نفر پسر با میانگین قد 75/4 ± 34/165 سانتی‌متر، وزن 22/5 ±5/58 کیلو گرم، سن 7/0 ± 7/15 سال از بین بازیکنان شهرستان آمل به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه قرار گرفتند. از آزمون‌های سرعت دریبلینگ، آزمون پاس و شوت مورکریستین، 12 دقیقه دوی کوپر، 30 متر سرعت، سرعت چهار خطه، ایلی نویز برای ارزیابی متغیّر‌ها استفاده گردید. سپس هر دو گروه به مدّت شش هفته، هر هفته سه جلسه که با شدّت 70 درصد ضربان قلب بیشینه فزاینده و زمان یکسان شده بود، برنامة تمرینی (تناوبی و گروه‌های کوچک) شرکت کردند. در پایان دوره، پس‌آزمون مشابه پیش‌آزمون گرفته شد، پس از تعیین طبیعی‌بودن توزیع داده‌ها به وسیله آزمون کلموگروف‌‌اسمیرنوف، داده‌ها با استفاده از آزمونt  مستقل و وابسته در سطح 05/0 p≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که شش هفته تمرین باعث افزایش معنی‌دار سرعت دریبلینگ، مهارت پاس و شوت، توان هوازی، سرعت، شتاب و چابکی در هر دو گروه تجربی شد. با این وجود در مقایسه بین دو گروه تجربی، نتایج نشان داد که بین توان هوازی (11/0 = p)، سرعت (69/0 =p) و شتاب (92/0= p) تفاوت معنی‌داری وجود نداشت؛ امّا در متغیّر‌های چابکی (001/0=p)، سرعت دریبلینگ (007/= p)، مهارت پاس (001/0 = p) و مهارت شوت (001/0=p) گروه تمرین در گروه‌های کوچک نسبت به گروه تمرین تناوبی بهبود معنی‌دار یافته بود. چون تمرین در گروه‌های کوچک در مدّت برابر، باعث افزایش بیشتر عوامل آمادگی مهارتی و برخی از عوامل آمادگی جسمانی منتخب در این تحقیق شد، توصیه می‌شود که تیم‌ها در برنامة آماده‌سازی خود به خصوص در حین فصل از این روش تمرینی استفاده کنند.