مقایسه اثربخشی‌روش درمانی‌حساسیت زدایی‌از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد با مواجهه درمانی‌طولانی‌مدت بر نشانه های‌تأثیر واقعه رزمندگان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه مزمن

چکیده زمینه و هدف: اختلال استرس پس از ضربه به عنوان مجموعه علایمی ‌توصیف می‌شوند که پس از آن که شخص رویداد آسیب‌زایی‌ را مشاهده می‌کند، می‌شنود و یا درگیر آن می‌شود، به وجود می‌آیند. هدف این مطالعه مقایسه اثر بخشی‌حساسیت‌زدایی‌از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد با مواجهه درمانی ‌طولانی ‌مدت بر نشانه‌های ‌تأثیر واقعه در رزمندگان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه مزمن بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی‌بالینی ‌تعداد 48 نفر از رزمندگانی که در بیمارستان سلمان شهر یاسوج دارای ‌پرونده روانپزشکی ‌بوده و تشخیص اختلال استرس پس از ضربه دریافت کرده بودند، به شیوه تصادفی‌ انتخاب شده و به سه گروه مساوی‌ تقسیم شدند. در دو گروه به عنوان مداخله، روش‌های ‌درمانی ‌حساسیت‌زدایی‌ از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد(5جلسه) و مواجهه درمانی ‌طولانی ‌مدت(10جلسه) اعمال شد و بر روی ‌گروه سوم(کنترل) هیچ‌گونه درمانی ‌اعمال نشد. پس از دوره درمان همان آزمون برای‌هر سه گروه اجرا شد. داده‌ها با آزمون آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره و آزمون تعقیبی ‌بنفرونی‌تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: هر دو روش درمانی‌موجب کاهش معنی‌دار نشانه های ‌تأثیر واقعه شد(001/0 =p). هم‌چنین نتایج حاکی‌از این بود که مواجهه درمانی ‌طولانی ‌مدت در بهبود نشانه‌های ‌تأثیر واقعه مؤثرتر بود. نتیجه‌گیری: فنون مداخله‌ای‌از قبیل روش درمانی‌حساسیت‌زدایی ‌از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد و مواجهه در‌مانی‌ طولانی‌ مدت در در‌مان اختلال استرس پس از ضربه کارایی‌ لازم را دارند، اما مواجهه در‌مانی‌طولانی ‌مدت برتری بیشتری‌ دارد. واژه های‌کلیدی: اختلال استرس پس از ضربه، حساسیت زدایی، حرکات چشم، پردازش مجدد، مواجهه درمانی‌طولانی‌مدت