مقایسه اثر تیمارهای اسید سالیسیلیک و نانو-اسیدسالیسیلیک در کاهش اثرات تنش شوری در میوه توت‌فرنگی رقم "کاماروزا"

توت­فرنگی یکی از مهم­ترین محصولات مناطق معتدله است که به تنش شوری خیلی حساس است. با توجه به شور شدن منابع آب و خاک، امروزه اصلی­ترین هدف در تولید توت­فرنگی غلبه بر اثرات زیانبار تنش­ شوری می­باشد. به منظور کاهش اثرات تنش شوری روی میوه توت­فرنگی رقم کاماروزا، تأثیرتیمارهای اسیدسالیسیلیک و نانو-اسیدسالیسیلیک، به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی در چهار تکرار و در شرایط هیدروپونیک بررسی شد. شوری کلریدسدیم در سه غلظت صفر، 25 و 50 میلی­مولار و تیمارها در سه سطح شاهد (آب)، اسید سالیسیلیک (1 میلی­مولار) و نانو-اسیدسالیسیلیک (1 میلی­مولار) اعمال شدند. نتایج نشان داد که اعمال تیمار­های کلریدسدیم شاخص­های رشدی مانند طول شاخساره، وزن تر شاخساره، وزن تر ریشه و کلروفیل برگ و شاخص­های کمی و کیفی میوه شامل عملکرد بوته، وزن میوه، ظرفیت آنتی­اکسیدانی و اسیدیته قابل تیتراسیون را کاهش ولی مقدار آنتوسیانین و سدیم میوه را نسبت به شاهد افزایش داد. تیمار­های اسیدسالیسیلیک و نانو اسیدسالیسیلیک اثرات تنش شوری را تعدیل نموده و جذب سدیم توسط میوه را کاهش دادند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر تیمار نانو - اسیدسالیسیلیک موثرتر از تیمار اسیدسالیسیلیک اثرات تنش شوری در توت­فرنگی رقم کاماروزا را کاهش داد.