مقایسه اثر درمانی عصاره هیدروالکلی زنجبیل با فعالیت بدنی بر میزان ترانس آمینازها و بر تغییرات بافتی کبد در موش‌های صحرایی نر بالغ مبتلا به اختلال کبد چرب غیر الکلی

زمینه و هدف: زنجبیل با داشتن خواص آنتی‌اکسیدانی باعث اصلاح شاخص‌های اکسیداتیو می‌شود. استفاده از رژیم غذایی پرچرب و کم تحرکی، از دلایل شیوع بیماری کبد چرب می‌باشد، لذا این مطالعه با هدف بررسی اثردرمانی عصاره زنجبیل و فعالیت بدنی بر تغییرات بافتی ناشی از رژیم پرچرب و بر میزان سرمی‌ آنزیم‌های کبدی در موش‌های صحرایی نر بالغ انجام شد.   روش بررسی: در این مطالعه تجربی از 56 سر موش صحرایی نر بالغ در گروه‌های کنترل (فاقد تیمار)،شاهد(تیمار با رژیم غذایی پرچرب10 میلی‌لیتر بر کیلوگرم) و 5 دسته تجربی دریافت کننده رژیم غذایی پرچرب(10 میلی‌لیتر بر کیلوگرم) به همراه دوزهای200 و100 میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره زنجبیل به تنهایی و همراه با فعالیت بدنی بر روی نوارگردان استفاده گردید. تجویزها 28 روزه و به صورت گاواژ انجام گرفت. در پایان پس از بیهوش نمودن حیوانات و خون‌گیری از قلب آنها جهت اندازه‌گیری آنزیم‌هایAST،ALT وALP، کبدآنها خارج و پس از تهیه مقاطع بافتی ،نتایج حاصل از اندازه‌گیری آنزیم‌های کبدی به وسیله آزمون‌های  آنوا و دانکن آنالیز و معنی‌داری اختلاف داده‌ها در سطح 05/0>p در نظر گرفته شد.   یافته‌ها: رژیم غذایی پرچرب باعث افزایش آنزیم‌هایAST،ALT وALP در سطح 001/0>p و آسیب بافتی کبد نسبت به گروه کنترل می‌شود و تیمار با زنجبیل و فعالیت بدنی به تنهایی و یا با یکدیگر باعث کاهش معنی‌دار آنزیم‌هایAST وALT در سطح 01/0>p و ALP در سطح 001/0>p و بهبود ساختار بافتی کبد نسبت به گروه تحت تیمار با رژیم غذایی پرچرب تنها می‌شود.   نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد فعالیت بدنی و عصاره زنجبیل به تنهایی و همراه با هم مانع آسیب رژیم پرجرب بر ساختار بافتی کبد می شود و از این طریق باعث کاهش میزان آنزیم های ALT، AST و ALP می گردد.