مقایسه اثر ژل لیدوکائین و پیروکسیکام موضعی با تزریق وریدی پتیدین در کاهش درد بیماران در حین سنگ‌شکن برون اندامی

مقدمه و هدف: سنگ شکن برون اندامی‌یک روش غیر تهاجمی‌برای شکستن سنگ‌های دستگاه ادرای با استفاده از امواج شوک آکوستیک می‌باشد، ولی اثر این امواج باعث ایجاد درد موقت در محل ورود امواج و ناراحتی عمقی احشایی می‌شود،. که نیاز به تجویز مسکن در طی این اقدام را ضروری می‌سازد. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر اضافه کردن ژل لیدوکائین یا پیروکسیکام موضعی به پتیدین با تزریق وریدی پتیدین به تنهایی در کاهش درد بیماران در حین عمل بود . مواد و روش‌ها: این مطالعه، یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در سال 1388 بر روی 159 بیمار که جهت عمل سنگ شکن برون اندامی به بیمارستان آیت الله کاشانی شهر کرد مراجعه نمودند، انجام شد. بیماران به صورت تصادفی ساده به 3 گروه تقسیم شدند؛ در گروه اول 5/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم، پتیدین وریدی به تنهایی، گروه دوم ژل پیروکسیکام و گروه سوم ژل لیدوکائین موضعی نیم ساعت قبل از عمل استفاده شد. در حین عمل نیز هر کدام از بیماران که درد غیر قابل تحمل داشتند، مجدداً 5/0 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم پتیدین وریدی تزریق گردید و میزان درد بیماران بر اساس پرسشنامه MC Gill اندازه‌گیری شد. داده‌‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری آزمون آنالیز واریانس پارامتری، ناپارامتری کروسکال والیس و آزمون تعقیبی دان تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: میانگین درد در گروه اول (پتیدین ) 9/6 ± 2/6 و در گروه دوم (ژل پیروکسیکام) 7/2±2/3 و در گروه سوم ( ژل لیدوکائین ) 1/3 ± 9/3 بود. اختلاف میانگین درد در گروه اول و دو گروه دیگر معنی‌دار بود( 01/0 >p). میانگین میزان مصرف داروی پتیدین در گروه اول 16±24 میلی‌گرم، در گروه دوم 13±10 میلی‌گرم و در گروه سوم 9 ± 5 میلی‌گرم بود. اختلاف میانگین مصرف داروی مخدر در گروه اول با دو گروه دیگر معنی‌داری بود(01/0>p). نتیجه‌‌گیری: این مطالعه نشان داد، استفاده از ژل لیدوکائین یا پیروکسیکام باعث کاهش درد بیماران پس از انجام سنگ شکن برون اندامی شده و نیاز به مصرف داروی مخدر را کاهش می‌دهد.