مقایسه دبیران مدارس هوشمند و عادی از نظر صلاحیت‌های تدریس مبتنی بر فناوری

هدف پژوهش حاضر مقایسة صلاحیت­های تدریس مبتنی بر فناوری در  دبیران متوسطه هوشمند و عادی شهر همدان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی و جامعة آماری آن  437 دبیر زن دورة اول متوسطة شهر همدان در سال تحصیلی 94-1393 بود. با استفادة از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای و بر اساس جدول کرجسی و مورگان 103 نفر مدارس هوشمند و 102 نفر از مدارس عادی به‌عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامة محقق ساخته سی­و­شش گویه­ای بود و بر اساس مقیاس پنج‌درجه‌ای لیکرت تنظیم‌ گردید که در تهیة آن از پرسشنامه­های شاهین(2011)، لیو، زنگ و ونگ (2015) و جمشیدزاده (1393) استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه با اعمال نظرات هشت نفر از متخصصان فناوری اطلاعات و تعلیم­و­تربیت به‌ دست‌ آمد و میزان پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 82/0 محاسبه شد. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی مانند: فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، جدول و نمودار و آمار استنباطی مانندt  تک­نمونه­ای و t مستقل استفاده شد. تحلیل یافته‌ها نشان ‌داد، معلمان مدارس هوشمند از نظر دانش شناختی 34/6T = ، نگرشی 74/6 T =، مهارتی و عملکردی 34/6 T =  و خودکارآمدی رایانه­ای 42/4T =   در سطح معنی‌داری کمتر از یک‌صدم نسبت به معلمان مدارس عادی در سطح بالاتری قرار داشتند.