مقایسه دقت رادیوگرافی معمولی و دیجیتالی در تعیین طول کارکرد کانال

مقدمه: اهمیت تعیین طول کارکرد در درمان ریشه برای هر دندانپزشکی واضح است و تاکنون رادیوگرافی معمولی، تکنیک انتخابی اینکار بوده است. ولی پیشرفت فناوری رایانه ای در رادیولوژی و به بازار آمدن دستگاههای رادیوگرافی دیجیتال، با مزایای متعدد تمایل به استفاده از این فناوری را بیشتر و بیشتر می کند. علیرغم مطالعات متعدد در این زمینه، دقت این دستگاهها هنوز نامشخص است. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه دقت رادیوگرافی معمولی و دیجیتال به منظور تعیین طول کارکرد کانال ریشه ای بود. مواد و روشها:  در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 17 کانال از دندانهای مولر فک بالا و پایین جمجمه انسان انتخاب و با فایل شماره 15 برای اندازه گیری طول کارکرد فایل گذاری شدند. سپس دو رادیوگرافی، یکی با استفاده از تکنیک معمولی و دیگری با تکنیک دیجیتالی به روش موازی تاباندن پرتو بوسیله ابزارهای ویژه تثبیت کننده موقعیت (Xcp)  از هر کانال تهیه شدند. در مرحله بعد دندانها کشیده و طول کارکرد واقعی تعیین شد. سپس از دو مشاهده گر مستقل برای تعیین طول کارکرد در هر دو تکنیک کمک گرفته شد. در آخر میانگین طول کارکرد در هر گروه با میزان واقعی آن با کمک آزمون t زوجی مورد مقایسه قرار گرفت. سطح معنی داری در آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: بررسی های آماری نشان دادند که رادیوگرافی دیجیتال در تعیین طول کارکرد از رادیوگرافی معمولی دقیق تر است (019/0P=). نتیجه گیری: با توجه به دقت بیشتر و سایر مزایای رادیوگرافی دیجیتال، استفاده از این روش برای تعیین طول کارکرد، با در نظر گرفتن مشابهت های میان این مطالعه و موقعیت بالینی، مناسب می باشد.