مقایسه دیکلوفناک با پیاسکلدین در مبتلایان به استئوآرتریت زانو

سابقه و هدف: استئوآرتریت شایعترین بیماری مفصلی است و زانو بیش از سایر مفاصل دچار این بیماری می‌شود. تاکنون درمانهای دارویی مختلفی برای استئوآرتریت مطرح شده است که هر کدام مزایا و معایبی دارند. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر پیاسکلدین و دیکلوفناک بر عملکرد و درد بیماران دچار استئوآرتریت زانو بود. مواد و روشها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شد و بیماران از بین مراجعه‌کنندگانی که به بیمارستان امام حسین (ع) مراجعه کرده و تشخیص قطعی استئوآرتریت زانو برایشان داده شده بود انتخاب شدند. 60 بیمار دچار استئوآرتریت زانو به صورت تصادفی به دو گروه دریافت کننده پیاسکلدین (روزانه یک کپسول mg 300) و دیکلوفناک (روزانه 3 قرص mg 25) تقسیم شدند. بیماران به مدت 8 هفته تحت درمان بودند. قبل و پس از دوره درمان پرسشنامه WOMAC برای بیماران تکمیل گردید. همچنین درد بیماران قبل و پس از درمان با استفاده از VAS ارزیابی شد و مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته‌ها: رتبه WOMAC قبل از درمان در گروه پیاسکلیدین و دیکلوفناک به ترتیب 1/3±7/53 و 9/2±2/54 بود که پس از درمان به طور معنی‌داری افزایش داشت و به 1/4±3/64 و 4/4±62 رسید (05/0>p). همچنین مشاهده شد که رتبه WOMAC پس از درمان به طور معنی‌داری در گروه پیاسکلدین بالاتر بود (05/0>p). میانگین VAS در گروه پیاسکلیدین از 2/2±5/6 به 11/1±2/4 و در گروه دیکلوفناک از 1/2±1/7 به 4/1±5/4 کاهش یافت. تغییرات در دو گروه با آزمون من یو ویتنی مقایسه شدند که تغییر در هر دو گروه معنی‌دار بود اما بین دو گروه تفاوت معنی‌داری دیده نشد. در هیچکدام از دو گروه مورد مطالعه عوارض جانبی دیده نشد. نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه نمره WOMAC در گروه پیاسکلدین بهتر بود و این دارو عوارض جانبی بالقوه NSAID‌ها را ندارد، و نیز به دلیل آن که استفاده روزانه یک بار از پیاسکلدین نسبت به استفاده روزانه سه بار از NSAID می‌تواند موجب راحتی و همکاری بیشتر بیماران گردد، می‌توان گفت که پیاسکلدین می‌تواند جایگزین مناسبی برای NSAID‌ها در درمان استئوآرتریت زانو باشد.