مقایسه روش‌های آماری، تجربی، شبکه عصبی و ترکیبی فازی- عصبی در برآورد هوای مورد نیاز هواده سرریز

یکی از روش­های کاهش خسارت ناشی از کاویتاسیون در سرریز سدها، هوادهی به جریان با استفاده هواده­ها است. جریان هوای مورد نیاز هواده­ها یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار در طراحی آن­ها است. در این پژوهش برای برآورد جریان هوای مورد نیاز هواده سرریز از چهار روش رگرسیون گام به گام، روش تجربی فیشر، شبکه عصبی (مبتنی بر آموزش لونبرگ- مارکواد) و روش ترکیبی فازی- عصبی (انفیس) استفاده شد. به منظور انجام مدل­سازی از 914 داده مربوط به آزمایش‌های انجام‌شده روی مدل هیدرولیکی سرریز سد کلاید دم و 12 داده مربوط به آزمایش‌های صورت گرفته توسط مرکز تحقیقات آب تهران روی مدل هیدرولیکی سد مخزنی آزاد، استفاده شد. پس از برآورد دبی هوای مورد نیاز هواده سرریز با استفاده از روش­های ذکرشده، خطای روش­های مختلف محاسبه گردید و عملکرد آن­ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش ترکیبی عصبی- فازی با داشتن ریشه میانگین مربعات خطا در حدود 0194/0 و ضریب همبستگی  968/0، بهترین عملکرد را دارا می­باشد. این در حالی است که برای روش­های شبکه عصبی مصنوعی، رگرسیون گام به گام و تجربی فیشر، ریشه میانگین مربعات خطا به ترتیب حدود 0538/0 ، 0596/0 و 98/1 است.