مقایسه مقاومت آنتی‌بیوتیکی و فراوانی ژن‌های حدت در اشریشیا کلی‌های ادراری و مدفوعی افراد مبتلا به عفونت دستگاه ادراری

زمینه و هدف: عفونت‌های دستگاه ادراری یکی از مهم‌ترین عفونت‌های باکتریایی هستند و شایع‌ترین عامل این عفونت‌ها باکتری اشریشیا کلی می‌باشد. با توجه به اهمیت اشریشیا کلی‌های فلور طبیعی دستگاه گوارش در ایجاد عفونت ادراری، مطالعه حاضر به منظور مقایسه اشریشیا کلی‌های عامل عفونت دستگاه ادرای با  اشریشیا کلی‌های غالب فلور طبیعی دستگاه گوارش براساس مقاومت آنتی‌بیوتیکی و برخی ژن‌های حدت انجام گرفت.   روش بررسی: برای انجام این مطالعه توصیفی پس از اخذ رضایت‌نامه، از 30 خانم مبتلا به عفونت دستگاه ادراری نمونه ادراری و مدفوعی جمع‌آوری شد و پس از کشت و تأیید بیوشیمیایی سه پرگنه به صورت تصادفی از قسمت‌های مختلف هر پلیت(نمونه مدفوع و ادرار هر فرد) برای بررسی انتخاب شدند. فراوانی ژن‌های  hlyDوcnf1 با استفاده از روش PCR تعیین شد و بررسی فنوتیپی مقاومت آنتی‌بیوتیکی جدایه‌ها با استفاده از دیسک‌های آنتی‌بیوتیکی انجام گرفت. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش آماری توصیفی و آزمون مربع کای انجام گرفت.   یافته‌ها: به طور کلی90 جدایه ادراری و90 جدایه مدفوعی از نمونه‌های به دست آمده جداسازی شد. با مقایسه نتایج به دست آمده بین جدایه‌های ادراری و مدفوعی مشاهده شد که میزان شیوع ژن‌های حدت بررسی شده در بین جدایه‌های ادراری نسبت به جدایه‌های مدفوعی بیشتر است(05/0p<). بیشترین مقاومت در فلور غالب مدفوع و ادرار نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های                   تریمتوپریم‌ـ سولفامتوکسازول و جنتامایسیـــن دیده شد. در جدایــــه‌های ادراری بیشتریــــن حساسیت به آنتی‌بیوتیک سیپروفلوکساسین(2/32 درصد) نشان داده شد. در گروه‌های اشریشیا کلی ادراری و مدفوعی به ترتیب 7/37 درصد و 6/46 درصد از جدایه‌ها مقاوم به سه آنتی‌بیوتیک و بیشتر بودند. در 9 بیمار از 30 بیمار بررسی شده، مقاومت آنتی‌بیوتیکی و ژن‌های حدت دارای الگوی یکسان بودند.   نتیجه‌گیری: احتمالاً فلور غالب مدفوع عامل عفونت نیست بلکه جدایه‌هایی که ژن حدت بیشتر دارند در ایجاد عفونت مؤثر هستند. با توجه به بیشتر بودن مقاومت نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های تریمتوپریم ـ سولفامتوکسازول و جنتامایسین در هر دو گروه بررسی شده، احتمالاً فلور مدفوع می‌تواند در انتقال ژن مقاومت آنتی‌بیوتیکی به ادرار نقش داشته باشد.