مقایسه نتایج تشخیص کلینیکی و پاراکلینیکی بیمارستانی قبل از فوت با نتایج اتوپسی پس از مرگ

زمینه و هدف: تشخیص صحیح در پزشکی، امری بسیار ضروری و اساس درمان مناسب و به موقع بیماری‌ها است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه نتایج تشخیص کلینیکی و نتیجه اتوپسی فوت‌شدگان است که به وسیله آن مشخص می‌شود چه میزان از تشخیص های کلینیکی علت فوت با تشخیص اتوپسی تطابق داشته است. روش بررسی: یک مطالعه توصیفی – مقطعی طراحی شد که ابزار گردآوری داده‌ها در آن مشتمل بر دو بخش بودند. اطلاعات کلینیکی موجود در 380 پرونده فوتی از 1021 بیمار فوت شده طی یک سال، در یک بیمارستان دانشگاهی، ارجاع شده به سازمان پزشکی قانونی جهت تعیین علت فوت، استخراج گردیدند.قسمت اول این اطلاعات شامل اطلاعات دموگرافیک (سن و جنس) و بیماری‌های موارد بستری در بیمارستان و هم چنین تشخیص بالینی اولیه و نهایی علت فوت، توسط پزشک معالج بود. قسمت دوم مربوط به نتایج کالبدگشایی (پاتولوژی، سم شناسی) و تعیین علت نهایی فوت بود. یافته‌ها: نتایج نشان داد که در 6/47% از موارد، یکسانی تشخیص کلینیکی با نتایج اتوپسی وجود داشته است و در 7/28% موارد، اختلاف بین تشخیص کلینیکی و نتایج اتوپسی و در 7/23% موارد، تشخیص کلینیکی نامعلوم بوده است که علت فوت پس از اتوپسی تعین گردید. نتیجه‌گیری: باتوجه به میزان پایین تشخیص کلینیکی صحیح علت مرگ در این مطالعه، اتوپسی روشی مطمئن در تعیین علت مرگ می‌باشد. براساس نتایج، پیشنهاد می‌گردد که با توجه به آمار قابل ملاحظه تشخیص نادرست، فرآیندی طراحی گردد که پزشکان از نتایج کالبدگشایی و تعیین علت نهایی فوت بیماران خود اطلاع حاصل نمایند تا در صورت مواجهه با بیماران مشابه، تشخیص های بالینی صحیح تری داشته باشند.