مقایسه چهار روش‌ تخمین تبخیر و تعرق گیاه مرجع مبتنی بر درجه حرارت هوا در حوضه آبریز دریاچه ارومیه

     هدف این مطالعه مقایسه و واسنجی چهار روش­ مختلف تخمین تبخیر- تعرق گیاه مرجع  مبتنی بر درجه حرارت هوا در مقیاس ماهانه در حوضه دریاچه ارومیه می­باشد. روش­های انتخاب شده شامل هارگریوز ، تورنت وایت ، بلانی کریدل  و لیناکر  بودند. برای این منظور از اطلاعات پارامترهای هواشناسی ده ایستگاه در دوره آماری 1986 تا 2010 استفاده شد. نتایج روش­های مذکور با خروجی روش فائو پنمن-مانتیث  مقایسه شدند. واسنجی روش­ها در دو حالت متمایز انجام شد. در حالت اول تنها یک ضریب واسنجی برای ایستگاه­ها تخمین زده شد. در حالت دوم ضریب واسنجی هر ایستگاه برای یکایک ماه­های سال محاسبه شد. ارزیابی روش­های مورد مطالعه با آماره­های ،RMSE ، MBEوMAE انجام شد. میزان اثر بخشی عمل واسنجی روش­ها با آماره  ارزیابی شد. نتایج نشان داد که قبل از واسنجی نتایج روش­های مختلف اختلاف زیادی با روش فائو پنمن-مانتیث داشت و واسنجی روش­ها در عملکرد آنها بهبود قابل ملاحظه­ای ایجاد کرد، همچنین نتایج نشان داد که واسنجی روش­ها در حالت دوم بسیار مناسب تر از حالت اول است. برای حوضه مورد مطالعه قبل و بعد از واسنجی (درحالت اول) روش هارگریوز به عنوان بهترین روش شناخته شد. پس از هارگریوز روش­­های لیناکر و بلانی­کریدل به ترتیب به عنوان روش­های مناسب تخمین تبخیر- تعرق گیاه مرجع (پس از واسنجی در حالت اول) تشخیص داده شدند. روش تورنت وایت خطای زیادی داشته و برای تخمین تبخیر- تعرق گیاه مرجع در منطقه مورد مطالعه مناسب تشخیص داده نشد. بعد از واسنجی (در حالت دوم) روش لیناکر به عنوان بهترین روش برای تخمین تبخیر- تعرق گیاه مرجعدر حوضه دریاچه ارومیه شناخته شد. روش­های هارگریوز، بلانی­کریدل و تورنت­وایت به ترتیب در رده­های دوم تا چهارم قرار گرفتند.