مقایسۀ دو روش تصمیم‌گیری Fuzzy-AHP و ANP به‌منظور رتبه‌بندی تناسب اراضی به‌منظور کاربری اکوتوریسم (مطالعۀ موردی: منطقۀ خائیز بهبهان)

بهره‌برداری بهینه از منابع طبیعی و ساماندهی کاربری اراضی براساس توان اکولوژیکی آن‌ها، نقش مهمی در مدیریت محیط‌زیست و جلوگیری از تخریب آن‌ها در راستای توسعة پایدار دارد؛بنابراین، بهره‌برداری از توان‌ها و قابلیت‌های گردشگری و اکوتوریسمی در هر منطقه‌، زمینه‌ای پویا و فعال برای توسعة آن منطقه فراهم می‌کند. از این‌رو، ارزیابی توان اکوتوریسمی و تحلیل قابلیت‌های مزبور، ضرورتی ویژه دارد. در این پژوهش، ارزیابی تناسب اراضی منطقة خائیز شهرستان بهبهان با شناسایی پارامترهای شیب، جهت، دما، عمق خاک، تحول‌یافتگی خاک، بافت خاک، زهکشی خاک و تیپ پوشش گیاهی و بهره‌گیری از مدل‌های تصمیم‌گیری FUZZY- AHP باکلی و ANP در محیط GIS به‌منظور کاربری اکوتوریسم انجام گرفت. همچنین، بعد از تعیین لایه‌های موزون استاندارد، تلفیق لایه‌ها با کمک روش WLC صورت گرفت. نتایج نشان می‌دهد در روش ANP، 23 درصد از سطح منطقه دارای توان درجه یک و در روش FAHP حدود 19 درصد از سطح منطقه دارای توان درجه یک برای کاربری اکوتوریسم است. با توجه به نقشه‌های نهایی به‌دست‌آمده از هر دو روش و تجزیه و تحلیل آن‌ها در Google Earth، مشاهده شد مناطقی که از هر جهت شباهت یکسان دارند در روش ANP در یک طبقه و در روشFAHP در دو طبقة متفاوت قرار می‌گیرند که این با واقعیت موجود منطقه سازگار نیست. با استفاده از نرم‌افزار Google Earth و بررسی‌های میدانی، می‌توان گفت نتایج روش ANP با واقعیت سازگاری بیشتری دارد و زمینة گسترش فعالیت‌های اکوتوریسم در منطقه وجود دارد.