میان رشتگی و مسائل آن در آموزش عالی

فعالیت‌های میان‌رشته‌ای، مطلوبیت عام یافته‌ است و در حوزه‌های نهادی «دانش» و اجتماعات سازمانی «آموزش»، گسترش یافته است و به مثابه مشخصه نوین شیوه تولید دانش و سیاست‌گذاری عرضه آموزش، از ارزش و اعتبار سیاست‌گذاری برخوردار شده است. به اعتباری، به‌ رغم واکنش‌ها و مقاومت‌های پراکنده، «فعالیت‌های میان‌رشته‌ای» امروز جالب توجه و مطلوب نهادهای تولید و اشاعه دانش و نیز فضاهای سازمانی و اجتماعی آموزش است. با وجود این، آنها، به ویژه در عمل، با موانع پیچیده، چالش‌های جدی و انتقاداتی مواجه هستند. این مقاله توصیفی ـ تحلیلی، با تمرکز و تأکید بر علوم انسانی میان‌رشته ای، عمده‌ترین موانع و چالش‌هایی را که در سه دهه اخیر، فعالیت‌های میان‌رشته‌ای را با مسئله اثربخشی و بهره‌وری مواجه کرده است، در قالب سه دسته اصلی موانع (چالش‌های‌) «سازمانی»، موانع «حرفه‌ای»، و موانع «فرهنگی» بررسی و تبیین ‌می‌کند. در پایان، تلاش خواهد شد موانع و چالش‌های خاصی تبیین شود که برنامه‌ها و فعالیت‌های میان‌رشته‌ای در حوزه علوم انسانی با آنها روبروست.