نقش بارداری در مهارت کنترل پوسچر و تغییر وضعیت قامت ایستاده: مقایسة قبل و بعد از زایمان با افراد غیرباردار

سقوط در زنان باردار شایع است. کنترل پوسچر و جهت‌یابی مطلوب در جلوگیری از سقوط اهمیت زیادی دارد. هدف از این پژوهش، تحلیل عملکرد کنترل و جهت‌یابی پوسچر در دوران مختلف بارداری و پس از زایمان بود. آزمودنی‌ها شامل سه گروه 13 نفرة زن با دامنة سنی 20 تا 28 سال به‌ترتیب زنان غیرباردار (I)،‌زنان در سه ماهة اول (II) و در ماه نهم بارداری (III) بودند. کنترل و تغییر وضعیت پوسچر آزمودنی‌ها با استفاده از دستگاه تعادل‌سنج BIODEX اندازه‌گیری شد. در گروه III پس از زایمان نیز اندازه‌گیری‌ها تکرار شد. تحلیل آماری با استفاده از روش MANOVA و Repeated Measure ANOVA 05/0 = ? انجام گرفت. افراد غیرباردار (I) با کسب (17/8 ± 07/53 امتیاز بیشترین قابلیت جهت‌یابی پوسچر و زنان باردار 9 ماهه (III) با کسب 7/14 ± 8/31 امتیاز به‌طور معنی‌داری از کمترین قابلیت برخوردار بودند. در ماه نهم بارداری جهت‌یابی در سمت عقب، راست و چپ تفاوت معنی‌داری با بعد از زایمان نداشت. اما در دیگر جهت‌ها افت معنی‌داری دیده شد. بعد از زایمان امتیاز جهت‌یابی با 25 درصد افزایش همراه بود (001/0 = P). باتوجه به نتایج می‌توان گفت که تغییرات فیزیکی ناشی از بارداری با کاهش توانایی در تغییر سریع موقعیت پوسچر همراه است، اما مشخص نیست که این افت عملکرد به دلیل ضعف نیروی عضلانی است یا ناشی از اختلال عملکردی در گیرنده‌های حسی – عمقی. اگرچه پس از زایمان در مقایسه با قبل از زایمان، عملکرد جهت‌یابی بهتر بود، اما هنوز نسبت به افراد غیرباردار ضعیف‌تر بود. وجود برنامة توانبخشی در دوران بارداری و پس از زایمان برای بهبود عملکرد تعادلی، کنترل پوسچر توصیه می‌شود.