نقش سبک‌های حل تعارض در پیش بینی رضایت از زندگی زنان متأهل با میانجی گری شادکامی

هدف این پژوهش بررسی نقش سبک‌های حل تعارض در پیش بینی رضایت از زندگی زنان با میانجی گری شادکامی می‌باشد. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل زنان متأهل شهر مشهد می‌باشند. نمونه شامل 200 نفر می‌باشد که به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه‌ی رضایت زندگی داینر ، پرسشنامه‌ی سبک‌های حل تعارض رحیم و مقیاس شادکامی مونش (MUNSH) می‌باشد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین سبک‌های حل تعارض و شادکامی با رضایت از زندگی همبستگی معناداری وجود دارد و همچنین نشان داد که سبک های حل تعارض به‌طور مستقیم و معنادار و غیر مستقیم از طریق شادکامی بر رضایت از زندگی تأثیر دارند و نیز نقش میانجی‌گری شادکامی مورد تأیید قرار گرفت. در این میان سبک یکپارچه دارای رابطه‌ی مثبت و معناداری بود و سبک‌های مسلط و اجتنابی کمترین تأثیر را نسبت به سایر سبک‌ها داشته‌اند. باتوجه به نتایج این پژوهش می‌توان گفت که حل تعارض در زندگی زناشویی و همچنین شادکامی زنان باعث افزایش رضایت از زندگی آن‌ها خواهد شد.