نقش شیوه‌های فرزندپروری و سبک‌های دلبستگی در پیش‌بینی سازگاری دانش‌آموزان با مدرسه

سازگاری دانش­آموزان با مدرسه یکی از ملزومات آموزش می­باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش شیوه‌های فرزندپروری و سبک­های دلبستگی در سازگاری دانش­آموزان با مدرسه انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این  پژوهش را کلیه دانش­آموزان دوره اول متوسطه شهرستان مراغه که درسال تحصیلی 95-1394مشغول به تحصیل بودند تشکیل دادند. نمونه مورد مطالعه، 222 نفر از این دانش‌آموزان بود که به روش تصادفی خوشه­­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند. جهت جمع­آوری داده­ها از پرسش‌نامه‌های شیوه­های اقتدار والدینی، سبک­های دلبستگی وسازگاری با مدرسه استفاده شد. داده­های به‌دست‌آمده نیز با استفاده از آزمون‌های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. نتایج ضرایب همبستگی نشان داد که سازگاری دانش­آموزان با مدرسه باسبک فرزندپروری مقتدر (33/0 r= ، 001/0 ≥p) و سبک دلبستگی ایمن(43/0 r= ، 001/0 ≥p) ارتباط مثبت ولی با دلبستگی ناایمن (32/0- r=، 001/0 ≥p) ارتباط منفی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد سبک فرزندپروری مقتدر و سبک دلبستگی ایمن به‌صورت مثبت و سبک دلبستگی ناایمن به‌صورت منفی قادر به پیش­بینی سازگاری دانش­آموزان با مدرسه می­باشند. نتایج این مطالعه نشان‌دهنده الگوی انعکاسی کیفیت روابط والد - فرزندی در سایر روابط اجتماعی به‌ویژه در ارتباط با مدرسه است.