نقش هیجان‌های خودآگاه (استعداد شرم و استعداد گناه) و سبک‌های اسنادی در پیش‌بینی نشانه‌های عمومی روانپزشکی

هدف این پژوهش بررسی رابطه هیجان­های خودآگاه  (استعداد شرم و استعداد گناه) و سبک­های اسنادی در پیش­بینی نشانه­های عمومی روانپزشکی بود. این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود که در راستای هدف مذکور تعداد 165 نفر از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی به روش نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها آزمون عاطفه خودآگاهی (TOSCA)، پرسشنامه سبک­های اسنادی (ASQ) و سیاهه مختصر نشانه­ها (BSI) بود. برای تجزیه و تحلیل داده­ها تحلیل و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته­ها نشان داد آزمودنی­های مونث بیشتر مستعد احساس شرم و گناه هستند و در موقعیت­های شکست بیشتر از سبک­های اسنادی کلی و پایدار استفاده می­کنند. بین استعداد شرم با سبک­های اسنادی افسرده­ساز رابطه مثبتی وجود دارد. استعداد احساس گناه تنها با سبک اسناد کلی-جزیی رابطه دارد. سبک اسنادی کلی-جزیی، استعداد شرم و سبک اسنادی درونی-بیرونی به­صورت معناداری نشانه­­های عمومی را پیش­بینی می­کنند. 20درصد از واریانس نشانه­های عمومی روانی به­وسیله این متغیرها تبیین شد. مبتنی بر یافته­ها می­توان بیان داشت که استعداد شرم، سبک­های اسنادی کلی و درونی توانایی پیش­بینی نشانه­های عمومی روانی را دارند.