نقش کیفیت تدریس استاد در گرایش دانشجویان بهداشت به تفکر انتقادی

اهداف: رشد تفکر انتقادی دانشجویان یکی از معیارهای اعتباربخشی به موسسات آموزش پزشکی است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش تعیین‌کننده کیفیت تدریس استاد در گرایش دانشجویان بهداشت به تفکر انتقادی بود. روش‌ها‌: در یک طرح همبستگی در سال 93-1392، 109 نفر (52 زن و 57 مرد) از دانشجویان رشته بهداشت در دانشگاه علوم پزشکی مشهد به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های ارزیابی دانشجویان از کیفیت تدریس (SEEQ) و گرایش به تفکر انتقادی کالیفرنیا (CCTDI) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 17 و در دو سطح توصیفی (شاخص‌های میانگین و انحراف‌معیار) و استنباطی (آزمون‌های T مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره گام‌به‌گام) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: ابعاد تحلیل‌گری و قدرت سازمان‌دهی رابطه معنی‌داری با هیچ یک از ابعاد ارزیابی کیفیت تدریس نداشتند. میان سایر ابعاد گرایش به تفکر انتقادی و ارزیابی از کیفیت تدریس روابط معنی‌داری وجود داشت. ابعاد ارزیابی کیفیت تدریس توانستند واریانس متغیرهای حقیقت‌جویی (32%)، فراخ‌اندیشی (11%)، تحلیل‌گری (14%)، قدرت سازمان‌دهی اطلاعات (15%)، اعتمادبه‌نفس برای تفکر انتقادی (24%)، کنجکاوی (17%)، میزان رشدیافتگی (23%) و در نهایت، گرایش به تفکر انتقادی (17%) را تبیین نمایند. نتیجه‌گیری: کیفیت تدریس استاد در گرایش دانشجویان بهداشت به تفکر انتقادی موثر است.